Choroby demielinizacyjne

Redaktor działu: dr hab. n. med. Beata Zakrzewska-Pniewska, Katedra i Klinika Neurologii, Warszawski Uniwersytet Medyczny

Postęp choroby mimo leczenia immunomodulującego i leki drugiego rzutu w stwardnieniu rozsianym

James J. Marriott, MD, FRCPC, Paul W. O’Connor, MD, MSc, FRCPC

James J. Marriott, MD, FRC PC,a Paul W. O’Connor, MD, MSc, FRC PCb,c
a Section of Neurology, University of Manitoba, Winnipeg, MB, Kanada b Division of Neurology, University of Toronto, St Michael’s Hospital, Toronto, Kanada c Department of Neurology, MS Clinic and MS Research, St Michael’s Hospital, Toronto, Kanada

Neurol Clin 29 (2011) 411-422

Cd. w numerze: Neurologia po Dyplomie 2013; 8 (1):17-24

Komentarz

dr hab. n. med. Beata Zakrzewska-Pniewska
Katedra i Klinika Neurologii, Warszawski Uniwersytet Medyczny

Standardowymi lekami hamującymi postęp choroby w SM są interferony beta i octan glatirameru. U części pacjentów, mimo stosowania tej terapii, pojawiają się rzuty SM lub dochodzi do wyraźnego narastania objawów choroby (progresja). Stawia to pod znakiem zapytania skuteczność stosowanej wcześniej immunoterapii i każe szukać innych rozwiązań.

Pojawiają się jednak wówczas liczne dylematy dotyczące czynników pozwalających na zobiektywizowanie braku skuteczności dotychczasowego leczenia oraz wyboru nowego preparatu. Na te pytania próbują znaleźć odpowiedzi autorzy poniższego artykułu. Omawiają oni różne metody traktowane jako terapia drugiego rzutu.

Ponieważ od opublikowania oryginalnej wersji anglojęzycznej prezentowanego artykułu upłynęło trochę czasu, warto nadmienić, że obecnie jako lek drugiego rzutu zarejestrowany jest już fingolimod, który być może będzie refundowany również w naszym kraju, tak jak interferon i octan glatirameru. Natomiast nie dopuszczono do stosowania w SM kladrybiny, którą uznano za zbyt toksyczną.

Do góry