Symulacja lub agrawacja

Badania VEP są często wykorzystywane w przypadku deklarowanego pogorszenia (utraty) widzenia, którego nie można przypisać przyczynie organicznej. Przy podejrzeniu psycho­gennej ślepoty wskazane jest użycie wzorca o dużej wielkości kątowej (PVEP) lub – jeszcze lepiej – przeprowadzenie badania FVEP (zniwelowanie ryzyka supresji odpowiedzi przez celowe działania pacjenta, na przykład rozkojarzenie i przymykanie powiek). Należy pamiętać, że w przypadku typowego niedowidzenia (amblyopia) będziemy mieć do czynienia z wyraźnymi nieprawidłowościami parametrów VEP, tj. wydłużeniem latencji, a przede wszystkim obniżeniem amplitudy fali P10025.

Podsumowanie

Nie jest niczym dziwnym rosnąca popularność badań elektrofizjologicznych w okulistyce. Wzrokowe potencjały wywołane są często jedyną szansą na wczesną diagnostykę i obiektywne określenie stopnia uszkodzenia drogi wzrokowej. Dzięki wysokiej czułości i powtarzalności pozwalają na wczesne wykrycie i monitorowanie neuropatii nerwu wzrokowego, szczególnie w przypadkach niemych klinicznie lub przy ograniczonej współpracy badanego. Badanie FVEP może być przeprowadzane bezpiecznie już u niemowląt, u których pozwala na ocenę dojrzałości drogi wzrokowej i (ostrożne) szacowanie rokowania co do potencjalnej ostrości wzroku w przyszłości. Dodatkowymi zaletami VEP są stosunkowo niski koszt badania i bezpieczeństwo, wadą natomiast konieczność dysponowania specjalistycznym sprzętem i wykwalifikowanym personelem.

Small ryc 8 opt

Rycina 8. Młody mężczyzna z pourazowym otworem plamki w oku lewym. Uwagę zwraca wydłużenie latencji i redukcja amplitudy fali P100 w porównaniu ze zdrowym okiem

Small ryc 9 opt

Rycina 9. Nastolatka z niedowidzeniem (amblyopia) w oku lewym. Niewielkie, choć wyraźne różnice między oczami w parametrach PVEP

Warto pamiętać, że analizie podlegają nie tylko matematyczne składowe, ale również morfologia fali i ewentualne różnice międzyoczne. Jednostronne wydłużenie latencji fali P100 i obniżenie jej amplitudy sygnalizuje uszkodzenie aksonów nerwu wzrokowego, ale nie rozstrzyga o podłożu patologii (glejak nerwu II, atrofia pourazowa, orbitopatia tarczycowa, wrodzona neuropatia Lebera, uszkodzenie toksyczne). Należy podkreślić, że nieprawidłowości parametrów PVEP nie są swoiste dla neuropatii nerwu II, ale mogą świadczyć o złym stanie czynnościowym plamki (ryc. 8)  lub niedowidzeniu (ryc. 9)   – szczególnie przy zastosowaniu małej wielkości kątowej wzorca.

Kierując pacjenta do ośrodka zajmującego się badaniami elektrofizjologicznymi, należy podać na skierowaniu istotne informacje uzyskane w badaniu przedmiotowym, podmiotowym, wzmiankę o zażywanych lekach, kopie (opisy) badań dodatkowych, na przykład neuroobrazowych, perymetrii, oraz informacje o ostrości wzroku i optymalnej korekcji, w której pacjent powinien wykonać badanie. Zamieszczenie powyższych danych poszerza kontekst, w jakim interpretuje się uzyskane wyniki, pozwala zaplanować dalszą diagnostykę i pomaga w różnicowaniu psychogennej i organicznej utraty widzenia.

Ryciny 2, 3, 5, 6, 8, 9 dzięki uprzejmości Roland Consult (Germany) i Gaush Medical (Beijing Science and Technology Press). Ryciny 4 i 7 pochodzą ze zbiorów Kliniki Okulistyki Uniwersyteckiego Centrum Klinicznego im. prof. K. Gibińskiego Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach.

Do góry