Leczenie ZSO/CVS

Zaburzenia powierzchni oka w przebiegu CVS w przypadku szybkiego i trwałego odstawienia czynnika sprawczego mogą nie indukować trwałych zmian ani progresji schorzenia. Suche oko jest nieuleczalnym, częstym i przewlekłym schorzeniem oczu, które ma znaczny wpływ na komfort życia osób dotkniętych chorobą. Zarówno brak terapii ZSO, jak i jego niewłaściwe leczenie znacząco obniżają jakość życia pacjentów. Przewlekły dyskomfort odczuwany przez osoby dotknięte tą chorobą jest jedną z głównych przyczyn zaburzeń psychosomatycznych, w tym stanów depresyjnych. Ma to szczególne znaczenie w przypadku pacjentów leczonych przewlekle. Przed rozpoczęciem leczenia należy zatem ocenić stan powierzchni oka i monitorować go okresowo, unikać polipragmazji i – podejmując decyzje terapeutyczne – myśleć o przewidywanej długości życia pacjenta. Przewlekłego dyskomfortu nie należy bagatelizować, nawet jeśli pacjenta i specjalistę zniechęca brak oczekiwanego sukcesu terapeutycznego, który może być spowodowany różnymi czynnikami, np. odparowywaniem preparatu, nieprawidłowym ustawieniem brzegów powiek lub nierozpoznaną i w konsekwencji nieleczoną chorobą ogólną.

Podstawą terapii jest leczenie objawowe, czyli stosowanie preparatów sztucznych łez. Preparaty te dostępne są w różnej postaci (krople, żele, emulsje), a w ich skład wchodzi zwykle jedna z kilku uznanych substancji czynnych. Najkorzystniej i najbezpieczniej, jeśli leki te nie zawierają konserwantów, umożliwiają substytucję wszystkich warstw filmu łzowego i/lub są połączeniem substancji nawilżającej oraz substancji działającej indukcyjnie/protekcyjnie na procesy regeneracyjne nabłonka rogówki. W algorytmach terapeutycznych nie może zabraknąć termoterapii i higieny brzegów powiek ani leczenia demodekozy ocznej.

Leczenie zachowawcze można i należy rozszerzyć o leczenie przeciwzapalne (steroidy bez konserwantów, np. hydrokortyzon, deksametazon) i/lub immunologiczne (miejscowe leki immunomodulujące, np. 0,1% cyklosporyna, krople z surowicy własnej). W leczeniu chirurgicznym, zarezerwowanym dla wybranych przypadków, stosuje się kilka procedur mających na celu poprawę funkcji powierzchni oka.

Przewlekła terapia i przestrzeganie zaleceń są w większości trudne i wymagają współpracy oraz cierpliwości zarówno ze strony lekarza, jak i pacjenta. Leczenie farmakologiczne i proceduralne wiążą się z poprawą oznak zgłaszanych przez pacjenta i objawów klinicznych.

Ważnym uzupełnieniem w przypadku leczenia ZSO związanego z niedoborem warstwy wodnej są zatyczki punktów łzowych.

W aspekcie braku możliwości wyleczenia i naturalnej progresji choroby w przypadkach ZSO związanych z MGD należy rozważać suplementację kwasów omega-3 (DHA/EPA). W wybranych przypadkach trzeba również rozważyć suplementację witamin D₃ i K2. Podstawą postępowania jest kontrola glikemii i profilu lipidowego.

Niezwykle istotnym elementem powodzenia terapii i przywrócenia dobrostanu powierzchni oka jest stosowanie zabiegów odnowy biologicznej powierzchni oka, a wśród nich szczególnie cennych zabiegów rewitalizacji gruczołów Meiboma.

Nowe technologie naturalnie i w pełni bezkonfliktowo oraz komplementarnie łączą się z innymi możliwościami leczenia i pomagają przyśpieszyć osiągnięcie sukcesu terapeutycznego, co jest tak niebagatelne w aspekcie psychologicznym pacjenta z suchym okiem. Wykorzystuje się źródło światła w technologii intensywnego światła pulsacyjnego (IPL – intense pulsed light) połączonej z technologią wiązki światła polichromatycznego, która dzięki zoptymalizowanej energii impulsu stymuluje gruczoły Meiboma do prawidłowej aktywności. Dostępne urządzenia pozwalają dodatkowo na zastosowanie technologii fotobiomodulacji (maski z diodami światła z zakresu światła czerwonego, podczerwonego, niebieskiego, żółtego). Technologia IPL w połączeniu z fototerapią znajduje zastosowanie w przypadkach leczenia zespołu suchego oka, zapalenia brzegów powiek, dysfunkcji gruczołów Meiboma, trądziku różowatego, łojotokowego zapalenia skóry i aktywnej demodekozy, a także przygotowania do zabiegów usunięcia zaćmy i chirurgii refrakcyjnej.

Holistyczne spojrzenie na pacjenta wraz ze skuteczną i efektywną terapią opartą na interakcji między filmem łzowym a substytutem łez i połączoną z higieną brzegów powiek oraz rewitalizacją gruczołów Meiboma zaliczamy do najważniejszych czynników sprzyjających osiągnięciu optymalnych naturalnych warunków homeostazy łez i zachowaniu dobrostanu powierzchni oka.

Zalecenia dla osób pracujących przed ekranami komputerów

Wszystkich nas dotyka cyfrowe zmęczenie oczu. Oczy pieką, łzawią, są czerwone, a obraz staje się zamglony i rozmazany. Uczmy się zatem dobrych nawyków podczas długotrwałej pracy przy monitorze.

Mruganie

Podczas pracy przy monitorze liczba mrugnięć spada z 15 do 5-7 razy na minutę! Mruganie jest ważne w procesie rozprowadzania filmu łzowego na rogówce, który ma niebagatelny wpływ na naszą ostrość wzroku i stabilność widzenia.

Wdrażajmy reedukację mrugania i zalecajmy wykonywanie ćwiczeń 10 razy dziennie (zamknąć oczy, policzyć do 3; zacisnąć oczy, policzyć do 3; otworzyć oczy, policzyć do 3 – powtórzyć ćwiczenie 5 razy).

Substytucja filmu łzowego/termoterapia/higiena brzegów powiek/rewitalizacja gruczołów Meiboma

Nawilżajmy oko i nasz organizm. American Academy of Ophthalmology (AAO) zaleca spożywanie 8-10 szklanek wody dziennie. Pamiętajmy o higienie brzegów powiek i ciepłych okładach oraz masażu.

Przerwy w pracy wzrokowej – zasada 20/20/20

Róbmy regularne przerwy w pracy wzrokowej: co 20 minut popatrzmy na przedmiot oddalony 20 stóp (6 metrów) przez 20 sekund.