Pacjent w trakcie leczenia onkologicznego

Zapalenie płuc u chorego w trakcie terapii onkologicznej a optymalne leczenie

dr n. med. Małgorzata Barnaś

Klinika Chorób Wewnętrznych, Pneumonologii i Alergologii, Warszawski Uniwersytet Medyczny

Adres do korespondencji:

dr n. med. Małgorzata Barnaś

Klinika Chorób Wewnętrznych, Pneumonologii i Alergologii,

Warszawski Uniwersytet Medyczny

ul. Banacha 1A, 02-097 Warszawa

e-mail: mbarnas@op.pl

  • Patogeneza, diagnostyka i leczenie zapalenia płuc u pacjentów onkologicznych
  • Szczegółowe omówienie zapalenia płuc w przebiegu immunoterapii

Zapalenie płuc u chorych w trakcie leczenia onkologicznego istotnie zwiększa ryzyko zgonu. Głównym czynnikiem ryzyka zapalenia płuc jest cytopenia wywołana leczeniem. Z roku na rok liczba chorych immunoniekompetentnych ciągle rośnie, co wynika ze zmiany leczenia onkologicznego, wydłużenia przeżycia chorych na raka, lepszego rozpoznawania stanów obniżających odporność oraz zastosowania terapii immunomodulującej. Wdrożenie do praktyki klinicznej wytycznych dotyczących postępowania w pozaszpitalnym zapaleniu płuc (PZP) znacznie poprawiło skuteczność leczenia poprzez standaryzację antybiotykoterapii empirycznej. Chorzy z zaburzeniami odporności zazwyczaj nie podlegają ww. wytycznym, gdyż wymagają złożonego, często zindywidualizowanego leczenia, opartego na poszerzonym zakresie potencjalnych patogenów.

Podatność na infekcje, upośledzona odpowiedź immunologiczna, niecharakterystyczny obraz kliniczny i radiologiczny nierzadko utrudniają rozpoznanie zapalenia płuc w tej grupie chorych i opóźniają podjęcie odpowiedniego leczenia. Zapalenie płuc występuje u ok. 10% chorych na nowotwory wymagających hospitalizacji. Szczególnie narażeni są pacjenci z chorobami rozrostowymi układu krwiotwórczego, u których szacowane ryzyko zapalenia płuc w trakcie leczenia wynosi >30%1, a śmiertelność z nią związana – 25-80%2.

Patogeneza

Podobnie jak u chorych bez zaburzeń odporności, do zakażenia dochodzi drogą inhalacji, aspiracji, krwionośną lub przez ciągłość z okolicznych tkanek. Większość patogenów zostanie usunięta z organizmu dzięki sprawnemu systemowi śluzowo-rzęskowemu. Zarówno nowotwór, jak i jego leczenie mogą powodować zaburzenia wrodzonej i nabytej odpowiedzi na drobnoustroje. W tej sytuacji nasilony katabolizm, niedożywienie, zaburzenia mechanizmów obronnych błony śluzowej, neutropenia, zaburzenia anatomiczne związane z nowotworem oraz stały kontakt z placówkami opieki zdrowotnej przyczyniają się do zwiększonej podatności na zakażenia dolnych dróg oddechowych, w tym patogenami szpitalnymi i lekoopornymi1. Dodatkowo u chorych na raka płuca wykazano, że palenie tytoniu jest niezależnym czynnikiem ryzyka wystąpienia zapalenia płuc3. U osób poddawanych napromienianiu głowy, szyi, śródpiersia, przełyku oraz w mniejszym stopniu klatki piersiowej i brzucha, do zapalenia płuc dochodzi w wyniku zapalenia błony śluzowej poszczególnych organów1.

Pełna wersja artykułu omawia następujące zagadnienia:

Diagnostyka

Chociaż kliniczny obraz zapalenia płuc w populacji ogólnej jest dobrze scharakteryzowany, u chorych na nowotwór to rozpoznanie może stanowić nie lada [...]

Leczenie

Nie wszyscy chorzy na zapalenie płuc muszą być hospitalizowani. Decyzja ta powinna być podjęta indywidualnie, na podstawie oceny klinicznej, która może [...]

Prewencja

Ograniczenie do minimum ekspozycji na patogeny jest podstawą zapobiegania zapaleniu płuc. Zasady aseptyki, a szczególnie higiena rąk, mają zasadnicze znaczenie w [...]

Zapalenie płuc w przebiegu immunoterapii

W ostatnich latach coraz większą rolę w leczeniu onkologicznym odgrywa immunoterapia przywracająca aktywność cytotoksyczną limfocytów T. Jedne z częściej stosowanych leków [...]

Do góry