ŚWIĄTECZNA DARMOWA DOSTAWA od 20 grudnia do 8 stycznia! Zamówienia złożone w tym okresie wyślemy od 2 stycznia 2025. Sprawdź >
Wytyczne
Zaparcie u dzieci a aktualne wytyczne diagnostyczne ESPGHAN
dr hab. n. med. Sabina Więcek1,2
dr n. med. Magdalena Machnikowska-Sokołowska2,3
- Diagnostyka zaburzeń motoryki jelita grubego – praktyczny przewodnik
- Kryteria rozpoznania zaparcia czynnościowego u dzieci
- Przegląd badań wykonywanych u dzieci z czynnościowymi zaburzeniami przewodu pokarmowego – zalety i ograniczenia stosowanych metod, zasady przeprowadzenia badań oraz interpretacji wyników
Czynnościowe zaburzenia przewodu pokarmowego obejmują różnorodną kombinację przewlekłych lub nawracających objawów, których obecności nie można wytłumaczyć na podstawie zaburzeń strukturalnych bądź biochemicznych. Spektrum objawów zaburzeń motoryki jelita grubego jest szerokie i obejmuje: zaparcie/nietrzymanie stolca, biegunki, bóle brzucha, wzdęcia i/lub przelewania. Zaburzenia motoryki jelita grubego są jednymi z częstszych dolegliwości, z jakimi zgłaszają się pacjenci do lekarza pediatry oraz gastroenterologa. Osoby z zaparciami stanowią 2-5% pacjentów gabinetów pediatrycznych oraz blisko 20% dzieci konsultowanych w poradniach gastrologicznych. U mniej więcej 40% dzieci z zaparciem dolegliwości utrzymują się od okresu niemowlęcego. Około 16% rodziców dzieci w wieku 2 lat zgłasza występowanie u potomstwa stale lub okresowo zaparć1-4. Najczęściej problem dotyczy pacjentów w wieku 1-4 lat. U dzieci zaparcie czynnościowe rozpoznaje się na podstawie IV kryteriów rzymskich5. Dodatkowo opiekunowie obserwują często wstrzymywanie oddania stolca przez dziecko oraz brudzenie kałem bielizny. W badaniu per rectum stwierdza się zalegające masy kałowe.
Zaparcie jest uwarunkowane wieloczynnikowo. Niewątpliwą rolę w wystąpieniu tych dolegliwości odgrywają: niedojrzałość przewodu pokarmowego, zaburzenia czucia trzewnego i regulacja osi mózgowo-jelitowej, zmiana składu mikroflory jelitowej, czynniki dietetyczne i/lub psychosocjalne. W patomechanizmie powstawania zaparcia uwzględnia się: zwiększone wchłanianie wody z jelita, zaburzenia pasażu jelitowego oraz dysfunkcję odcinka anorektalnego. Najczęściej wszystkie te czynniki występują równocześnie. Nie bez znaczenia pozostają też: zbyt krótki okres karmienia naturalnego, przejście z karmienia naturalnego na mleko krowie, zbyt mała objętość przyjmowanych płynów, dieta niskobłonnikowa. Wstrzymywanie wypróżnień przez dziecko, które stara się uniknąć nieprzyjemnych wrażeń związanych z defekacją, nasila objawy, co prowadzi do powstania błędnego koła. Dodatkowymi czynnikami mogącymi powodować zaparcia są współistniejąca alergia/nietolerancja pokarmowa1-4. Kryteria rozpoznania zaparcia czynnościowego w zależności od wieku przedstawiono w tabeli 1.