Ból, pieczenie oraz nieprzyjemny smak w ustach to symptomy, z którymi dentysta musi umieć się zmierzyć w przypadku problemów nefrologicznych swoich pacjentów

Definicja schorzenia została ustalona przez zespół amerykańskich nefrologów wchodzących w skład Kidney Disease Outcome Quality Initiative (KDOQI) w 2002 roku. Ta poważna choroba rozwija się w następstwie nieodwracalnego upośledzenia czynności nerek, głównie w zakresie przesączania kłębuszkowego (GFR) i obejmuje pięć stadiów (tab. 1), przy czym ostatnie, określane jako schyłkowa niewydolność nerek charakteryzuje się wskaźnikiem GFR poniżej 15 ml/min/1,73 m² ciała (prawidłowa wartość: ≥ 90 ml/min/1,73m² ciała).[1,2]

Konsekwencją trwałego uszkodzenia nefronów jest upośledzenie wszystkich funkcji nerki:

• wydalniczej,
• homeostatycznej,
• wewnątrzwydzielniczej.
  
  

Jedną z dominujących metod leczenia nerkozastępczego jest hemodializa, przeprowadzana trzy razy w tygodniu przez 4-5 godzin w warunkach ambulatoryjnych. Pozwala ona przedłużyć życie pacjenta, jednak w znaczący sposób zaburza codzienną egzystencję. Chorzy korzystają z hemodializy nawet przez kilkadziesiąt lat, co nie jest obojętne dla funkcjonowania organizmu i prowadzi do licznych powikłań wielonarządowych. Hemodializa pomaga wyrównać tylko podstawowe zaburzenia homeostazy, nie likwiduje jednak następstw przewlekłej niewydolności nerek, dlatego też każdego chorego należy traktować jako potencjalnego biorcę przeszczepu nerki.[3,5]

U pacjentów z przewlekłą chorobą nerek występują zmiany o charakterze ogólnoustrojowym, którym towarzyszą zmiany w obrębie jamy ustnej (ryc. 1 i 2).

Obserwuje się wzmożoną predyspozycję do:

• próchnicy,
• stanów zapalnych dziąseł i przyzębia,
• zakażeń grzybiczych,
• zaburzeń gospodarki wapniowo-fosforanowej,
• zmian patologicznych na błonie śluzowej jamy ustnej,
• zaburzeń zmysłów smaku i powonienia,
• zmniejszoną sekrecję gruczołów ślinowych.