Autorska propozycja nowej metody do zastosowania przy nierównoległych filarach zębowych i implantologicznych

Podczas rehabilitacji protetycznej u pacjenta, szczególnie z wykorzystaniem stałych uzupełnień protetycznych, każdy etap postępowania jest istotny. Pracownia techniczna w trakcie etapu laboratoryjnego powinna dysponować dostarczonymi przez lekarza informacjami: rejestratorami zwarciowymi, dokumentacją fotograficzną pomagającą osiągnąć optymalny efekt estetyczny, wyciskami na modele robocze oraz pomocnicze.

Wycisk jedno- czy dwuczasowy?

Od jakości wycisków roboczych uzależnione są możliwości precyzyjnego odtworzenia sytuacji wewnątrzustnej, a co za tym idzie – dokładność wykonania uzupełnień protetycznych. Niedokładny wycisk powoduje powstanie błędów w odwzorowaniu podłoża protetycznego i w konsekwencji wykonanie nieprecyzyjnej pracy protetycznej.

Przy wyciskach jednoczasowych trudno jest osiągnąć dokładność okolicy przydziąsłowej zębów filarowych preparowanych pod stałe uzupełnienia protetyczne.[1-6] Niewielka kompresja masy wyciskowej do szczeliny dziąsłowej skutkuje niepełnym odwzorowaniem tej okolicy i często wymusza jednoczesną konieczność dodatkowej aplikacji masy wyciskowej z różnego rodzaju podajników. Komplikuje to procedurę wyciskową i nie zawsze przynosi zamierzone efekty. Dodatkowo przy wyciskach jednoczasowych często powstają inne artefakty na odwzorowywanych powierzchniach, dyskwalifikujące ten rodzaj wycisków.[2,5]

Wyciski dwuczasowe mają zdecydowanie większą kompresję drugiej tzw. korekcyjnej warstwy masy wyciskowej. Zwiększenie kompresji rzadkiej masy wyciskowej powoduje dokładniejsze odwzorowanie okolicy przydziąsłowej i poddziąsłowej preparowanych zębów....