Jedynym sposobem na leczenie zakończone sukcesem jest w tej sytuacji praca w powiększeniu

Zębiniakiem nazywamy zwyrodnienie miazgi w postaci zwapnionych soli mineralnych. W sytuacji kiedy lekarz dentysta nie dysponuje mikroskopem stomatologicznym, istnienie zębiniaka wewnątrz leczonego kanałowo zęba może być powodem wielu komplikacji, jak np. złamanie narzędzia. Są różne podziały zębiniaków ze względu na kształt albo strukturę, ale bez względu na klasyfikację po rozpoznaniu przez lekarza dentystę ogólnie praktykującego pacjent z zębiniakiem powinien zostać skierowany do lekarza endodonty pracującego z wykorzystaniem mikroskopu dentystycznego. Praca w powiększeniu pozwoli na precyzyjne usunięcie zwapniałych tkanek oraz opracowanie i wypełnienie kanałów.[1]

Opis przypadku

Pacjentka Z.W. zgłosiła się do praktyki dentystycznej z bólem zęba po stronie prawej w żuchwie. W trakcie wywiadu i badania okazało się, że przyczynowym zębem jest ząb 47, który kilka dni wcześniej został „zatruty” na pogotowiu dentystycznym. Wykonano zdjęcie RTG dokumentujące stan zęba na początku leczenia (ryc. 1).

W znieczuleniu przewodowym z zastosowaniem artykainy rozpoczęto leczenie kanałowe z użyciem mikroskopu dentystycznego z zamocowanym aparatem fotograficznym. Po założeniu koferdamu ząb wyglądał tak jak na ryc. 2, a po usunięciu opatrunku tak jak na ryc. 3.

Była to wizyta interwencyjna i z braku możliwości czasowych skupiono się na całkowitym otwarciu komory i odnalezieniu kanału dystalnego, który znajdował się na dnie w miejscu, które sugerowało zdjęcie RTG. To pokazuje, jak ważne jest wykonanie zdj...