ŚWIĄTECZNA DARMOWA DOSTAWA od 20 grudnia do 8 stycznia! Zamówienia złożone w tym okresie wyślemy od 2 stycznia 2025. Sprawdź >
Zarządzanie praktyką
Siedem zasad omawiania ankiety i wywiadu medycznego
Michał Katarzyński,
W poniższym artykule opisuję drugi krok z systemu pięciu kroków mojego autorskiego programu Doskonałej Konsultacji Pierwszorazowej. Ten krok to ROZMAWIAJ. Radzę, jak przeprowadzić z nowym pacjentem rozmowę dotyczącą wypełnionej przez niego ankiety. Aby uzyskać najlepszy efekt, warto zastosować siedem opisanych dalej zasad. W kolejnym numerze MTS zaprezentujemy trzeci krok systemu.
Czy ankieta i wywiad medyczny są w ogóle potrzebne? W wielu praktykach stomatologicznych pacjenci pierwszorazowi przed wejściem do gabinetu proszeni są o ich wypełnienie. W ankiecie najczęściej zawarte są prośba o podanie danych potrzebnych do pełnej rejestracji pacjenta w systemie oraz szereg pytań dotyczących jego dotychczasowych doświadczeń medycznych i stanu zdrowia. Na ich podstawie lekarz może zweryfikować, czy nie występują przeciwwskazania do leczenia stomatologicznego lub chirurgicznego. Brak weryfikacji tak ważnych dolegliwości jak na przykład zaburzenie krzepnięcia krwi może mieć ogromne konsekwencje w procesie leczenia.
Praktyki stomatologiczne powinny mieć dwie wersje ankiet. Jedną dla pacjentów dorosłych, a drugą dla tych poniżej szesnastu lat, których dane personalne i zdrowotne potwierdzą rodzice lub prawny opiekun. Warto jednak wziąć pod uwagę, że nikt nie lubi odpowiadać na dużą liczbę pytań, szczególnie formułowanych niezrozumiałym językiem. Na przykład:
„Czy zauważył(a) pan/pani objawy choroby okluzyjnej?”,
„Czy pana/pani bliscy stracili zęby z powodu paradontozy?”.
Dlatego dobra ankieta powinna zawierać tylko pytania napisane prostym językiem. Oczywiście niezwykle trudno stworzyć ją wyłącznie ze zwrotami i określeniami łatwymi do zrozumienia dla wszystkich. Nomenklatura typowo medyczna też musi się w niej pojawić. Możliwość wytłumaczenia znaczenia fachowych zwrotów daje lekarzowi dodatkowa rozmowa z pacjentem już po wypełnieniu ankiety.
Jeśli odpowiedział on na pytania, a lekarz nie zapoznał się z udzielonymi odpowiedziami lub zrobił to powierzchownie, wykazał brak należytego zaangażowania, zachował się nieprofesjonalnie. Od samego początku jego praca będzie źle postrzegana. Jeśli pacjent poświadczył określone przeciwwskazania w procesie leczenia, a lekarz ich nie zweryfikował, nie pogłębił wywiadu, skutki zaniedbania mogą być bardzo poważne. W skrajnych przypadkach lekarz może doświadczyć nawet konsekwencji prawnych związanych ze swoim postępowaniem. Dlatego omawianie potrzeb, doświadczeń i stanu zdrowia pacjenta jest tak samo ważne, jak profesjonalne wykonanie zabiegu. Warto więc maksymalnie zaangażować się w ten proces, żeby pierwsza rozmowa była jak najbardziej wyczerpująca, co pomoże w zdobyciu ważnych informacji.