ŚWIĄTECZNA DARMOWA DOSTAWA od 20 grudnia do 8 stycznia! Zamówienia złożone w tym okresie wyślemy od 2 stycznia 2025. Sprawdź >
Periodontologia
Biżuteria w jamie ustnej
Lek. dent. Monika Walis1
Dr hab. med. prof. nadzw. Sebastian Kłosek2
Coraz częściej u pacjentów zgłaszających się do gabinetu dentystycznego możemy zaobserwować różnego rodzaju biżuterię w jamie ustnej. Największą popularnością cieszy się kolczykowanie, czyli piercing. W obrębie jamy ustnej kolczykami przekłuwane są policzki, wargi, okolice brody, język, wędzidełko języka lub warg. Coraz popularniejsza jest również aplikacja ozdób z kamieni szlachetnych lub tworzyw syntetycznych na zęby naturalne. Pacjenci z ozdobami w jamie ustnej to głównie osoby młode, których decyzja podyktowana była ciekawością, podążaniem za modą lub chęcią wyrażenia siebie. Jednak nie każdy rodzaj biżuterii jest bezpieczny i całkowicie obojętny dla pacjenta.
Kolczykowanie
Piercing jest dzisiaj praktykowany w wielu grupach społecznych niezależnie od wieku. Średnia częstość występowania kolczyków w okolicy jamy ustnej i w ustach wynosi 5,2 proc. populacji. Badania przeprowadzone na grupie 225 osób we Włoszech, opublikowane w 2015 roku, wykazały, że mężczyźni najczęściej decydują się na przekłucie wargi i wędzidełka wargi. Wśród kobiet modną okolicą w jamie ustnej są policzki i język (ryc. 1). Przekłuciem wędzidełka języka interesują się w równym stopniu mężczyźni i kobiety.[1,2] Popularne jest również zakładanie kolczyka, meduzy, na górną wargę (ryc. 2). Lekarze powinni się zapoznać z problemem, aby móc właściwie ukierunkować pacjentów rozważających założenie kolczyka w jamie ustnej.[3]
Piercing jest stosunkowo prostą i szybką procedurą, przeprowadzaną zazwyczaj bez znieczulenia. Osoby poddające się kolczykowaniu uważają proces za bezbolesny lub porównują ból do odczuwalnego przy ukłuciu igłą. Zabieg odbywa się zwykle w studiu tatuażu, w którym zastosowanie znieczulenia i podanie antybiotyku po zabiegu jest niemożliwe. Należy jednak pamiętać, że jest to zabieg polegający na przerwaniu ciągłości tkanek, który może nieść komplikacje zarówno miejscowe, jak i ogólnoustrojowe.[4,5]
