Stomatologia dziecięca
Wędzidełka warg i języka – anatomia, podział, metody plastyki u pacjentów w wieku rozwojowym
Lek. dent. Joanna Grabiszewska1
Lek. dent. Sonia Tułodziecka2
W stomatologii dziecięcej dużą grupę pacjentów stanowią dzieci i młodzież z przerostem wędzidełka. Dlatego bardzo istotne są odpowiednie rozpoznanie, zaplanowanie leczenia oraz współpraca interdyscyplinarna lekarza pedodonty z ortodontą, logopedą i chirurgiem stomatologicznym. Pozwoli to na zlikwidowanie nieprawidłowości w odpowiednim wieku i dobór najmniej traumatyzującej metody zabiegu dla małego pacjenta. W pracy przedstawiono anatomię, podział, wskazania oraz metody plastyki wędzidełek warg i języka u dzieci i młodzieży.
Wędzidełka w jamie ustnej
W obrębie jamy ustnej występują wędzidełka warg, języka, ale także wędzidełka policzka (w okolicy zębów przedtrzonowych w szczęce). Są to twory anatomiczne, które w normalnych warunkach nie powodują zmian patologicznych. Niekiedy jednak, z powodu skrócenia bądź przerostu, mogą generować problemy kliniczne, głównie w ortodoncji, fonetyce, periodontologii i protetyce.[2]
Wędzidełko wargi górnej i dolnej (frenulum labii superioris et inferioris)
To pionowy fałd błony śluzowej o kształcie najczęściej trójkątnym, występujący w linii pośrodkowej przedsionka jamy ustnej. Przebiega od wewnętrznej powierzchni wargi do zewnętrznej powierzchni wyrostka zębodołowego. W warunkach prawidłowych przyczep wędzidełka znajduje się w odległości 4-6 mm powyżej brodawki międzyzębowej. Pod względem histologicznym wędzidełko zbudowane jest z tkanki łącznej włóknistej, zawierającej pęczki włókien kolagenowych i elastycznych.[1-4]
Umiejscowienie przyczepu wędzidełek wargi górnej i dolnej podlega fizjologicznej zmienności rozwojowej. U niemowląt przyczep wędzidełka znajduje się na szczycie wału dziąsłowego, a następnie w miarę rozwoju zawiązków zębów, wyrzynania się zębów mlecznych, stałych i kształtowania korzeni przemieszcza się stopniowo w kierunku sklepienia przedsionka.[1]
Wady rozwojowe wędzidełek warg możemy podzielić na takie jak:[7]
- wrodzony przerost wędzidełka,
- niewłaściwy przyczep wędzidełka,
- niedostateczne wykształcenie wędzidełka (rzadziej).
Ze względu na morfologię wędzidełka można podzielić na (podział Montiego):[3]
