We współczesnym świecie bycie szczupłym, sprawnym i zadbanym zyskuje rangę priorytetu. W ten trend wpisuje się także dbałość o zdrowie jamy ustnej. Posiadanie pięknego, zdrowego uśmiechu jest przedmiotem coraz większego zainteresowania społeczeństwa. W wyniku przemian społeczno-kulturowych i coraz szybszego tempa życia obserwowane są również trendy niekorzystne, jak chociażby rosnąca liczba zaburzeń odżywiania, przejawiająca się na wiele sposobów dysmorfofobia lub kult ciała. W stomatologii również obserwujemy niekorzystne zjawiska związane z występowaniem przewlekłego stresu, np. bruksizm i wzrost występowania ubytków niepróchnicowego pochodzenia.

Zdiagnozowanie rodzaju zaburzeń układu ruchowego narządu żucia wymaga przeprowadzenia dokładnego, odpowiednio ukierunkowanego wywiadu, a także badania klinicznego pozwalającego ocenić funkcję układu stomatognatycznego. Wywiad uwzględnia przede wszystkim dolegliwości bólowe ze strony stawów skroniowo-żuchwowych, mięśni żucia i okolic twarzy, powodujące trudności podczas odgryzania i żucia pokarmu, żucie jednostronne, parafunkcje, zjawiska osłuchowe oraz często zdarzające się bóle głowy.

Ważnych informacji dostarczają też: rodzaj bólu, jego umiejscowienie, promieniowanie i okoliczności, w których się nasila.

Ból może być samoistny lub sprowokowany. Najczęściej pojawia się w trakcie ruchów w stawach skroniowo-żuchwowych i nasila się podczas żucia oraz szerokiego otwarcia ust. Ból pochodzący z układu stomatognatycznego, a przede wszystkim z mięśni układu ruchowego narządu żucia, często promieniuje do okolic głowy, karku i obręczy barkowej. W wywiadzie należy podjąć próbę ustalenia korelacji między dolegliwościami, które zgłasza pacjent, a sytuacjami stresowymi w jego życiu. Należy także zwrócić uwagę na stan psychoemocjonalny pacjenta oraz sposób, w jaki opisuje rodzaj i nasilenie dolegliwości.