Próchnica wczesnego dzieciństwa

Definicję ECC podały Towarzystwo Stomatologów Amerykańskich i Amerykańska Akademia Stomatologii Dziecięcej.[1] ECC dotyczy 23 proc. dzieci w wieku przedszkolnym w USA i ponad 60 proc. dzieci w Chinach.[2] Choroba charakteryzuje się niszczeniem tkanek zęba, na co mają wpływ różne czynniki:

• socjodemograficzne (płeć męska, niski poziom wykształcenia rodziców, imigracja, młody wiek matki),
• dietetyczne (długi okres karmienia piersią, wysokie spożycie cukru w niemowlęctwie, jedzenie i picie w nocy),
• higieniczne (wiek rozpoczęcia szczotkowania zębów, nieużywanie past z fluorem, częstotliwość szczotkowania zębów),
• związane z karmieniem butelką/piersią (rodzaj, długość i częstotliwość karmienia),
• związane z mikroflorą (duża liczba próchnicogennych bakterii),
• inne (długość snu dziecka, stan uzębienia matki, stosowanie leków obniżających wydzielanie śliny).[3]

Wszelkie oznaki próchnicy na powierzchniach gładkich zębów u dzieci poniżej 3. r.ż. są określane jako ostra postać ECC, czyli S-ECC (severe early childhood caries).

Znaczna część najnowszych badań koncentruje się na korelacji pomiędzy mikroflorą śliny a próchnicą wczesnego dzieciństwa. Badania przeprowadzone przez Parisotto i wsp. wykazały, że liczba paciorkowców Streptococcus mutans jest silnym wskaźnikiem ryzyka ECC.[4] Naukowcy wykazali także związek pomiędzy obecnością pałeczek kwasu mlekowego oraz Candida spp. a przyrostem próchnicy u małych dzieci.[5] Z uwagi na fakt, że wystąpienie próchnicy wczesnego dzieciństwa niesie ze sobą konsekwencje fizyczne, psychologiczne i emocjonalne, niezwykle ważne są odpowiednia profilaktyka oraz wczesna diagnoza, ułatwiające proces leczenia tej jednostki chorobowej.