Infekcyjne zapalenie wsierdzia (IZW) jest chorobą poważną, choć dość rzadką. Jednymi z najczęściej wywołujących ją patogenów są paciorkowce zieleniejące, które bytują na stałe w jamie ustnej i mają znaczący udział w rozwoju próchnicy i chorób przyzębia. Od wielu lat naukowcy zaznaczają, że codzienne czynności takie jak żucie gumy, mycie zębów, stosowanie nici dentystycznych, szczególnie przy złym stanie higieny jamy ustnej, wywołują zbiorczą bakteriemię znacznie większą niż rzadko wykonywane inwazyjne procedury stomatologiczne. Dlatego właściwa higiena jamy ustnej odgrywa istotną rolę w zmniejszaniu ryzyka rozwoju infekcyjnego zapalenia wsierdzia, szczególnie wśród pacjentów z czynnikami ryzyka rozwoju IZW.

Czym jest infekcyjne zapalenie wsierdzia

IZW to choroba definiowana jako zakażenie wsierdzia, najczęściej w obrębie zastawek serca, ale również m.in. naczyń wychodzących z serca, protez zastawkowych oraz wszczepialnych na stałe do serca urządzeń takich jak np. elektrody układu stymulującego serce^1,2. W ciągu wielu lat wzrósł średni wiek zachorowania na IZW – z 40-50 lat w latach 80. XX w. do powyżej 70 lat w XXI w. Zmienił się też rozkład patogenów odpowiedzialnych za wywołanie choroby – obecnie u pacjentów z IZW najczęściej stwierdza się gronkowcowe (IZW o tej etiologii jest określane jako efekt kontaktu z opieką medyczną), a będące niegdyś na pierwszym miejscu paciorkowcowe spadło na drugą pozycję¹. Roczna zapadalność na IZW wynosi 3-10/100 000^1,2. W Polsce zachorowania na IZW szacuje się na ok. 3000 przypadków rocznie². Mimo postępu medycyny, pojawienia się nowych metod diagnostycznych i strategii terapeutycznych, nie zmieniła się śmiertelność z powodu omawianej choroby, która pozostaje na poziomie 30% – to gorzej niż w niejednym nowotworze złośliwym¹.

IZW poprzedza bakteriemia wywołana najczęściej zakażeniem, a czas pomiędzy jej wystąpieniem a rozwinięciem IZW może wynosić od poniżej 2 tygodni (w 80% przypadków) do nawet 2-5 miesięcy w przypadku niektórych chorych z IZW z wszczepioną sztuczną z...

Wystąpienie IZW wiąże się z koniecznością stosowania długotrwałej antybiotykoterapii w warunkach szpitalnych, zwykle przez 4-6 tygodni, a dodatkowo jest obarczone ryzykiem powikłań miejscowych, takich jak np. destrukcja zastawki, oraz odległych – ...