Stomatologia zachowawcza
Leczenie stanów zapalnych miazgi zębów mlecznych
lek. dent. Anna Haładyj
- Znaczenie utrzymania kompletnego uzębienia na czas jego fizjologicznej wymiany jako profilaktyki przyszłych wad zgryzu oraz prawidłowego rozwoju okluzji, fonetyki, estetyki twarzy i polepszenia jakości życia dziecka
- Przedwczesna utrata zębów mlecznych u dzieci – powikłania w postaci zaburzeń zgryzu oraz upośledzenia prawidłowej funkcji żucia i mowy
- Metody leczenia stanów zapalnych miazgi zębów mlecznych
Jednym z najważniejszych zadań współczesnej stomatologii wieku rozwojowego jest zachowanie uzębienia mlecznego do chwili jego fizjologicznej wymiany. Istnieje kilka sposobów leczenia zapaleń miazgi zębów mlecznych, jednak postępowanie musi być dobrane odpowiednio do wieku dziecka, a w związku z tym do etapu rozwoju zęba, czasu jego planowej/przewidywanej utraty oraz zaawansowania procesu chorobowego. Ważny jest również ogólny stan pacjenta, który może dyskwalifikować go od podjęcia określonego leczenia, niezależnie od wskazań miejscowych.
Przedwczesna utrata zębów mlecznych u dzieci może prowadzić do rozwoju wad zgryzu oraz upośledzenia prawidłowej funkcji żucia i mowy. Ze względu na specyficzną budowę anatomiczną próchnica głęboka w zębach mlecznych jest w większości przypadków powikłana zapaleniem miazgi; często są to zapalenia bezobjawowe. W związku z tym leczenie zachowawcze zostaje ograniczone do wypełnienia ubytku próchnicowego. W konsekwencji toczący się w miazdze proces zapalny zostaje przeoczony i skutkuje rozwinięciem się ropnych zapaleń tkanek okołowierzchołkowych, przeważnie z wytworzeniem się przetoki.
Czynniki miejscowe przemawiające za podjęciem leczenia endodontycznego zębów mlecznych:
- odwracalne lub nieodwracalne zapalenie miazgi
- zachowana odpowiednia ilość korony zęba umożliwiająca jej odbudowę
- brak zawiązka zęba stałego
- stłoczenia zębów mlecznych
- prewencja dośrodkowego przemieszczania I zębów trzonowych stałych w chwili erupcji (w przypadku braku II zębów trzonowych mlecznych).
Dokonując wyboru metody leczenia, w tym terapii endodontycznej, należy wziąć pod uwagę stopień rozwoju/resorpcji korzenia. Najlepszym czasem dla ewentualnego leczenia endodontycznego jest wiek między 4 a 6-7 r.ż. Leczenie endodontyczne należy rozważyć także w przypadku występowania chorób ogólnych wiążących się z ryzykiem powikłań przy konieczności ekstrakcji zęba bez odpowiedniego przygotowania, m.in.:
- hemofilii lub innych zaburzeń krzepnięcia
- cukrzycy, gdy istnieje przeciwwskazanie do znieczulenia ogólnego
- jeśli do usunięcia zęba wymagane jest znieczulenie ogólne (np. w przypadku wybranych wad serca, muskowiscydozy, dystrofii mięśniowej)
- wrodzonego obrzęku naczynioruchowego.
