Decyzja o zastosowaniu celowanego leczenia (antybiotyków makrolidowych) w przypadku podejrzenia zachorowania na krztusiec zwykle opiera się na występujących objawach (diagnoza kliniczna), rzadziej wykonywane są badania laboratoryjne potwierdzające zakażenie.¹ W artykule przedstawiono aktualne wytyczne dotyczące diagnostyki krztuśca u dzieci i dorosłych opierającej się na objawach klinicznych.

W tworzeniu nowych rekomendacji zastosowano metodologię polecaną przez American College of Chest Physicians (CHEST) oraz grupę roboczą Grading of Recommendations, Assessment, Development, and Evaluation.² Panel ekspertów oparł swoje zalecenia na wynikach przeglądu systematycznego, a ostateczną klasyfikację stworzono dzięki konsensusowi z zastosowaniem metody delfickiej. Kluczowe pytanie zadane podczas przeglądu systematycznego brzmiało: „Jak możemy precyzyjnie zdiagnozować pacjentów z krztuścem w grupie chorych z kaszlem jedynie na podstawie cech klinicznych?”.²