Nie tylko klątwa faraona…
18.11.2024
W mikroskopowym zapaleniu jelita grubego wyróżniamy dwie podstawowe postaci: limfocytową i kolagenową. W badaniu skupiającym się na 104 chorych z postacią kolagenową wykazano, że u 81% uciążliwe objawy, głównie w postaci wodnistych biegunek (90%) były powiązane ze stosowaniem inhibitorów pompy protonowej, a u ok. połowy z zażywaniem NLPZ lub statyn. Co ciekawe, u niemal co piątego chorego (19%) do ustąpienia objawów wystarczyło odstawienie tych leków, bez potrzeby wdrażania jakiejkolwiek dodatkowej terapii.
Wśród tych, u których leczenie okazało się konieczne, 48% otrzymało budezonid, a 46% loperamid. Tylko u 5% zastosowano któryś z nowoczesnych preparatów biologicznych lub immunomodulatorów.
Niestety, u ¼ chorych w ciągu pół roku od zakończenia leczenia doszło do zaostrzenia choroby, przy czym ryzyko nawrotu było znacząco wyższe u tych, którzy oprócz biegunek uskarżali się na bóle brzucha i bóle stawów. Ta zależność z pewnością wymaga dalszych badań, a od lekarzy uważności na dodatkowe, poza biegunką, objawy MZJG, które mogą mieć wpływ na przebieg choroby i reakcję pacjenta na leczenie.
Piśmiennictwo:
https://academic.oup.com/ecco-jcc/article/18/Supplement_1/i1995/7587284