31-letni mężczyzna zgłosił się do Kliniki Endokrynologii ze skierowaniem od lekarza podstawowej opieki zdrowotnej (POZ) z powodu świeżo rozpoznanej nadczynności tarczycy. Chory zgłaszał od 2 tygodni uogólnione drżenia mięśniowe, nasilony niepokój, potliwość, luźne stolce. Ponadto od ok. 3 tygodni miał uczucie przeszkody na szyi. Przez rok schudł 16 kg. Wywiad rodzinny w kierunku chorób tarczycy – ujemny. W wywiadzie jednorazowy epizod ostrego zapalenia trzustki 6 lat wcześniej. Negował przyjmowanie leków na stałe.

Przy przyjęciu do kliniki chory w stanie ciężkim, z dusznością spoczynkową, uogólnionymi drżeniami mięśniowymi. Zwracał uwagę symetryczny wytrzeszcz. W badaniu fizykalnym tarczyca powiększona (wole I/II stopnia według WHO), jednorodna palpacyjnie, o wzmożonej spoistości. Czynność serca miarowa 127/min. Ciśnienie krwi (blood pressure – BP) 140/90 mmHg. Płuca – szmer oddechowy pęcherzykowy prawidłowy. Brzuch miękki, niebolesny, perystaltyka wzmożona, bez objawów otrzewnowych. Skóra wilgotna, różowa, prawidłowo ucieplona. Obrzęki nieobecne. Nasilone drżenie drobnofaliste rąk.