Ból w przebiegu półpaśca – jak sobie z nim radzić?

Ból w przebiegu półpaśca (łac. herpes zoster) może być bardzo silny i uciążliwy, szczególnie w fazie ostrej infekcji. W formie neuralgii popółpaścowej może utrzymywać się długo po ustąpieniu wysypki. Leczenie bólu w przebiegu półpaśca można dostosować w zależności od nasilenia bólu oraz ogólnego stanu zdrowia pacjenta.  

Do metod leczenia zaliczamy stosowanie leków przeciwwirusowych, które mogą skrócić czas trwania wysypki oraz zmniejszyć ryzyko wystąpienia neuralgii popółpaścowej, niesteroidowe leki przeciwzapalne takie jak ibuprofen lub diklofenak, które mogą pomóc w łagodzeniu umiarkowanego bólu i stanu zapalnego, czy opioidy podawane w przypadkach silnego bólu, szczególnie na początku choroby. Kremy i maści miejscowo łagodzą ból, szczególnie w neuralgii popółpaścowej, natomiast żele chłodzące pomagają w łagodzeniu dyskomfortu spowodowanego wysypką.  

Półpasiec rozwija się na skutek reaktywacji wirusa ospy wietrznej, który po pierwotnej infekcji pozostaje w organizmie w postaci uśpionej. Osoby, które nie chorowały na ospę wietrzną, mogą zarazić się wirusem VZV przez kontakt z osobą chorą na półpasiec (poprzez kontakt z płynem z pęcherzyków wysypki). Unikanie kontaktu z osobami z aktywnymi zmianami skórnymi może zmniejszyć ryzyko pierwotnego zakażenia. 

Profilaktyka półpaśca obejmuje kilka ważnych aspektów, z czego najważniejszym jest szczepienie. Jest ono uważane za najbardziej skuteczną metodę zapobiegania chorobie oraz zalecane szczególnie osobom powyżej 50. roku życia, a także z osłabionym układem odpornościowym. Wymaga podania dwóch dawek w odstępie od 2 do 6 miesięcy, dzięki czemu ochrona przed chorobą utrzymuje się przez wiele lat. 

Silny stres fizyczny lub emocjonalny może osłabić układ odpornościowy, co zwiększa ryzyko reaktywacji wirusa VZV. Osoby cierpiące na przewlekłe choroby (cukrzyca czy choroby autoimmunologiczne) powinny dbać o ich prawidłowe leczenie i kontrolowanie, aby minimalizować ryzyko osłabienia układu odpornościowego. 

Zdrowy styl życia, obejmujący zbilansowaną dietę bogatą w witaminy i minerały, regularną aktywność fizyczną oraz odpowiednią ilość snu, wspiera funkcjonowanie układu odpornościowego oraz może zmniejszać ryzyko reaktywacji wirusa VZV. Odpowiednie nawadnianie organizmu, unikanie nadmiernego spożycia alkoholu oraz palenia tytoniu również wpływa na ogólną odporność całego organizmu. 

Osoby z osłabionym układem odpornościowym, np. z powodu leczenia immunosupresyjnego, powinny być pod stałą opieką lekarską. Odpowiednie dostosowanie terapii i wczesne rozpoznanie czynników ryzyka może pomóc w zapobieganiu półpaścowi. 

Szczepienia są najważniejszą metodą zapobiegania półpaścowi i jego powikłaniom. Oprócz tego, zdrowy styl życia, zarządzanie stresem i unikanie osłabienia odporności to oprócz szczepień kluczowe aspekty w profilaktyce tej choroby.