1 stycznia 2015 roku weszły w życie przepisy ustawy z dnia 22 lipca 2014 roku o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2014 r., poz. 1138). Wskutek powyższej nowelizacji świadczenia lekarza dermatologa mogą być realizowane na podstawie skierowania od lekarza ubezpieczenia zdrowotnego. Czy po dokonanych zmianach posiadanie skierowania do dermatologa jest obowiązkowe w każdym przypadku?

Skierowanie? TAK, ale nie zawsze

Co do zasady, udając się do dermatologa, pacjent musi w pierwszej kolejności udać się do lekarza podstawowej opieki zdrowotnej (POZ) lub innego lekarza udzielającego świadczeń w ramach ważnej umowy z Narodowym Funduszem Zdrowia w celu uzyskania skierowania. Powyższa zmiana wynika z zamiaru ustawodawcy, jakim jest odciążenie lekarzy specjalistów oraz zmniejszenie kolejek pacjentów do nich oczekujących. Część dolegliwości czy chorób, z którymi zgłaszają się pacjenci (np. jęczmień, zapalenie spojówek, zapalenie skóry), może być rozpoznana przez lekarza rodzinnego, który zleci odpowiednie badania diagnostyczne, zaś w przypadku potwierdzenia diagnozy podejmie leczenie pacjenta. Skierowania otrzymują zatem pacjenci z nowymi schorzeniami na porady pierwszorazowe. Pacjent udaje się do dermatologa ze skierowaniem NFZ, a także z wynikami badań, które wcześniej zlecił lekarz wystawiający skierowanie.