Popularność zabiegu celowej pigmentacji skóry gwałtownie rośnie w ostatnich latach, szczególnie w populacji osób młodych. Szacuje się, że około 10-20 proc. mieszkańców krajów zachodnioeuropejskich posiada przynajmniej jedną celowo wykonaną zmianę pigmentacyjną na skórze.[3] Zabieg jest najczęściej wykonywany w celach ozdobnych jako tzw. tatuaż lub mikropigmentacja skóry określana potocznie terminem makijażu permanentnego.[4]

Celowa pigmentacja skóry znajduje coraz szersze zastosowanie ze wskazań pozaestetycznych i jest określana terminem dermatografii medycznej. Technika ta jest wykorzystywana między innymi do odtwarzania brodawki sutkowej po zabiegu rekonstrukcji piersi, a także jako kamuflaż chorobowych zmian skórnych, takich jak łysienie czy blizny.[5,6]

Tatuowanie skóry przestało być domeną subkultur i stało się powszechnie akceptowane przez społeczeństwo. Posiadanie tatuaży może wywierać istotny wpływ na psychospołeczne funkcje skóry, takie jak komunikacja społeczna czy rola w identyfikacji.[7] Motywacje do celowej pigmentacji skóry są różne. Zdobienie skóry w ten sposób pozwala na wyróżnienie się z otoczenia, podkreślenie własnej indywidualności lub przynależności do określonych grup społecznych, może zwiększać poczucie satysfakcji ze swojego wyglądu, a u niektórych osób poprawiać jakość życia.[8,9]