Mianem leukemia cutis (LC) określa się naciek skóry przez komórki białaczkowe manifestujący się w postaci klinicznie widocznych zmian skórnych¹. Zjawisko jest obserwowane u 1,3-50% pacjentów z towarzyszącym nowotworem hematologicznym. LC wykazuje bogactwo manifestacji klinicznych, co może być przyczyną trudności diagnostycznych. Celem artykułu jest omówienie najważniejszych aspektów klinicznych LC pomocnych w praktyce lekarskiej.

Epidemiologia

Uznaje się, że LC występuje rzadko, brakuje jednak dokładnych danych epidemiologicznych w tym zakresie. Naciek skóry przez komórki białaczkowe może pojawić się zarówno w przebiegu ostrych, jak i przewlekłych białaczek. Najczęściej w praktyce klinicznej obserwuje się LC w przebiegu ostrej białaczki szpikowej (AML – acute myeloid leukemia; 13%) oraz przewlekłej białaczki limfatycznej (CLL – chronic lymphocytic leukemia; 8%)¹. Z kolei analiza ryzyka LC u pacjentów z różnymi rozpoznaniami hematologicznymi wskazuje, że największy (sięgający 50%) odsetek LC występuje u chorych na ostrą białaczkę monocytową i ostrą białaczkę mielomonocytową.

Zajęcie skóry jest uważane za niekorzystny czynnik rokowniczy, a u pacjentów z przewlekłą białaczką nierzadko zwiastuje kryzę blastyczną1,2. W populacji pediatrycznej jest ono obserwowane częściej niż u osób dorosłych i sięga 25-30% przypadków bia...