Piodermia zgorzelinowa (PG – pyoderma gangrenosum) to rzadka dermatoza neutrofilowa. Może wystąpić samodzielnie, jednak najczęściej współistnieje z inną chorobą zapalną. W przebiegu PG można zaobserwować obecność zmian o charakterze guzków lub jałowych krost, które szybko przekształcają się w bolesne owrzodzenia. Patogeneza PG nie jest w pełni poznana, jednak postuluje się immunologiczne podłoże tego złożonego procesu chorobowego. Nie ustalono dotychczas jednoznacznych rekomendacji dotyczących leczenia PG. Postępowanie obejmuje połączenie stosowania leków immunomodulujących, preparatów miejscowych i terapii choroby współistniejącej.

Opis przypadku

Pacjentka 30-letnia została skierowana do kliniki dermatologii z powodu licznych owrzodzeń sięgających tkanki podskórnej, częściowo pokrytych martwiczymi strupami, zlokalizowanych na tułowiu i kończynach. Objawy pojawiły się mniej więcej 4 tygodnie przed hospitalizacją. Pacjentka negowała związek wykwitów z urazem. Wraz z pojawieniem się zmian skórnych u chorej wystąpiły gorączka do 38°C i biegunka. W leczeniu ambulatoryjnym stosowano acyklowir, metyloprednizolon, cyklonaminę, sulfametoksazol z trimetoprimem – bez poprawy. Ponadto chora przebyła zabieg usuwania tkanek martwiczych w obrębie ognisk owrzodzeń na udzie prawym i na klatce piersiowej.

Przy przyjęciu do szpitala stwierdzono 10 owrzodzeń z wyniosłymi sinofioletowymi brzegami, zmiany były częściowo pokryte martwiczymi strupami. Wykwity znajdowały się na ramionach, klatce piersiowej oraz największe, o wielkości ok. 10 × 5 cm, na udzie prawym (ryc. 1).

W badaniach laboratoryjnych stwierdzono znacznie podwyższoną aktywność enzymów wątrobowych (aminotransferaza asparaginianowa [AspAT] 216 j.m./l, aminotransferaza alaninowa [AlAT] 104 j.m./l, gamma-glutamylotranspeptydaza [GGTP] 1172 j.m./l, fosfat...