Sześćdziesięciosiedmioletnia kobieta została przyjęta do szpitala z powodu całkowitego, uwięźniętego wypadania macicy z olbrzymim owrzodzeniem na tylnej powierzchni pochwy dochodzącym do odbytu oraz w części bocznej po stronie prawej dochodzącym do ściany przedniej wynicowanej pochwy (ryc. 1). Klinicznie pacjentka nie zgłaszała dolegliwości bólowych ani problemów z oddawaniem moczu czy stolca. Wykluczono obecność przetoki kałowej i moczowej. W badaniu ultrasonograficznym jamy brzusznej nie stwierdzono cech wodonercza. W wycinkach diagnostycznych pobranych do badania histopatologicznego rozpoznano raka płaskonabłonkowego rogowaciejącego pochwy G2. W rezonansie magnetycznym (MR) miednicy mniejszej zobrazowano rozległy naciek tylnej i bocznej prawej powierzchni pochwy obejmujący zwieracz zewnętrzny odbytu.

Podczas konsultacji wielospecjalistycznej potwierdzono ograniczoną skuteczność pierwotnych radioterapii i chemioterapii. Oszczędzające miejscowe leczenie chirurgiczne ze względu na stopień zaawansowania choroby nie było brane pod uwagę. Ustalono, że największe szanse dla pacjentki stwarza rozległy zabieg wycięcia macicy w bloku z pochwą, odbytem i fragmentem odbytnicy z wyłonieniem na stałe sztucznego odbytu. Ze względu na brak cech naciekania pęcherza moczowego i przegrody pęcherzowo-pochwowej w MR zadecydowano o śródoperacyjnej kwalifikacji do ewentualnego oszczędzenia pęcherza moczowego lub jego wycięcia z następczym wytworzeniem alternatywnej drogi odpływu moczu.

Przeprowadzono z pacjentką rozmowę, podczas której omówiono wszystkie szczegóły proponowanego zabiegu, wyjaśniono wpływ operacji na jakość życia i długotrwałą rehabilitację pooperacyjną z koniecznością zaakceptowania sztucznego odbytu. Po głębokim...