Neurologia

Od klasyfikacji do farmakoterapii migreny

O złożonej diagnostyce różnicowej migreny determinującej terapię z prof. dr. hab. med. Wojciechem Kozubskim, kierownikiem Katedry i Kliniki Neurologii UM w Poznaniu, rozmawia Ewa Biernacka

MT: Migrena – kilkanaście procent wszystkich bólów głowy – to samoistny ból głowy z towarzyszącymi objawami wegetatywnymi i typowymi cechami (połowiczy ból głowy z nudnościami, wrażliwością na światło i hałas), odrębny od bólów głowy, które ją imitują: objawowych bólów głowy, stanowiących jeden z objawów określonych chorób, np. zapalnych, naczyniowych, stanów rozrostowych lub będących wynikiem urazu głowy. Czy to rozróżnienie łatwo poczynić nie-neurologowi?


PROF. WOJCIECH KOZUBSKI:
Kryteria diagnostyczne opracowało gremium Headache Classification Committee IHS. Obraz migreny jest charakterystyczny, kryteria rozpoznania określone, a mimo to w diagnostyce migreny zdarzają się błędy. Pomyłki dotyczą bólów głowy samoistnych (klasterowy ból głowy, napadowa hemikrania) oraz wtórnych do innych chorób bólów objawowych, takich jak malformacje naczyniowe, olbrzymiokomórkowe zapalenie tętnic, guz mózgu i inne. Objawowe bóle głowy imitujące napad migreny można rozpoznać, wykonując badanie podmiotowe i przedmiotowe pacjenta, a dodatkowo diagnostyką neuroobrazową oraz płynu mózgowo-rdzeniowego, potwierdzającą bądź wykluczającą choroby wymagające odmiennego leczenia. Migrena, zwłaszcza migrena z aurą, źle leczona stanowi poważny czynnik ryzyka udaru niedokrwiennego mózgu, często udaru korowego, z niewielkimi możliwościami rehabilitacji u młodych kobiet, w wieku 25-45 lat. W związku z tym zagrożeniem nie powinny one stosować środków antykoncepcyjnych, zwłaszcza wysokoestrogenowych. Migrena jest jednym z najważniejszych czynników ryzyka obniżenia jakości życia, gdyż potencjalnie przynosi takie powikłania jak udar migrenowy lub stan migrenowy, czyli napad trwający ponad trzy dni.

Stan migrenowy wymaga terapii farmakologicznej

Wskazaniami są m.in.:

  • co najmniej dwa ciężkie napady migreny/mies., trwające łącznie minimum cztery dni,
  • niezadowalające leczenie doraźne napadów,
  • postać nietypowa lub powikłania migreny (migrena hemipelagiczna, o przedłużonej aurze lub udar migrenowy),
  • bardzo częste napady lub ich większa częstotliwość.

MT: Dlaczego pacjenci chorujący na migrenę miewają obniżony nastrój, lęki?

W.K.: Napad migreny przychodzi niespodziewanie, a choć znamy niektóre czynniki ryzyka, nie da się zapobiec jego rozwinięciu. Dlatego pacjenci mają często objawy zespołu lęku przed nadejściem napadu, nieuniknionego, o klasycznym przebiegu w czasie ...

Do góry