W ostatnich latach wyraźnie poprawiły się wyniki leczenia wielu nowotworów złośliwych. Wprowadzenie nowych strategii, takich jak leczenie ukierunkowane molekularnie, leczenie antyangiogenne, immunoterapia, zmieniło przebieg wielu chorób, również tych, dla których do niedawna nie istniały żadne skuteczne sposoby leczenia (np. uogólniony czerniak złośliwy, przerzutowy rak nerki). Nowoczesne terapie są jednak bardzo kosztowne i niedostępne lub częściowo niedostępne w krajach o niskim dochodzie narodowym, poszukuje się więc alternatywnych, tańszych sposobów leczenia.[1]

Wszędzie jednak poważny problem stanowią chorzy, którzy po wyczerpaniu wszystkich możliwych standardowych sposobów leczenia pozostają w dobrym stanie ogólnym i oczekują od prowadzących lekarzy dalszych propozycji skutecznego leczenia. Takim chorym można zaproponować leczenie objawowe lub udział w badaniach klinicznych. Badania kliniczne w nowotworach z przerzutami są jednak zwykle prowadzone w pierwszej linii leczenia, a leczenie objawowe to postępowanie, które często nie jest akceptowane przez chorych w dobrym stanie ogólnym. Stąd rosnące zainteresowanie chemioterapią metronomiczną (metronomic chemotherapy, MCT).

Chemioterapia metronomiczna

Nie ma jednoznacznej, uniwersalnej definicji chemioterapii metronomicznej. Termin „metronomic” został po raz pierwszy użyty przez Hanahana i wsp. w 2000 roku w komentarzu do dwóch doniesień opisujących skuteczność częstego podawania małych dawek leków cytotoksycznych w badaniach przeprowadzonych na zwierzętach.[2-4]

Pod pojęciem chemioterapii metronomicznej powszechnie rozumie się specjalny sposób dawkowania leków przeciwnowotworowych – leki podawane są często, zwykle codziennie, w dawkach znacznie mniejszych niż maksymalne dawki tolerowane (maximum tolerated...