Temat numeru
Pacjent po usunięciu stercza z powodu raka
Rehabilitacja jako dalszy etap leczenia
dr n. o zdr. Elżbieta Rajkowska-Labon1
dr n. med. Hanna Tomczak2
dr hab. n. med. Marcin Matuszewski3
dr hab. n. kf. Krzysztof Kassolik4
- Metody leczenia raka gruczołu krokowego i możliwe powikłania
- Nietrzymanie moczu po operacyjnym usunięciu stercza
- Przegląd fizjoterapeutycznych metod usprawniania wraz z założeniami terapii pacjentów z zaburzeniami mikcji
Prawdopodobieństwo zachorowania na raka stercza rośnie z wiekiem. W Polsce, wg danych Krajowego Rejestru Nowotworów, 87% zachorowań stwierdza się po 60 r.ż. Najbardziej narażeni są mężczyźni w przedziale wiekowym między 60 a 80 r.ż. Jednak choroba występuje także u młodszych osób. Najmniej zdiagnozowanych przypadków dotyczy mężczyzn w wieku 30-34 lat (w Polsce są to najwcześniej udokumentowane przypadki zachorowań).
Nowotwór często rozwija się bezobjawowo, bez uchwytnych cech związanych z poczuciem choroby. Wielu mężczyzn wykazuje pewnego rodzaju ignorancję, która przejawia się unikaniem profilaktycznych wizyt urologicznych i bagatelizowaniem ich znaczenia. Częściej od konsultacji specjalistycznych decydują się na badanie stężenia specyficznego antygenu sterczowego (PSA – prostate-specific antigen). Należy jednak zaznaczyć, że w przypadku 15-35% pacjentów poddawanych operacji z powodu nowotworu stercza stężenie PSA w osoczu nie odbiega od normy. Sama interpretacja tej normy zmienia się w zależności od licznych czynników, takich jak wielkość gruczołu krokowego lub choroby współistniejące. Wszystko to sprawia, że rozpoznanie raka gruczołu krokowego często wywołuje zaskoczenie pacjentów. Warto uświadamiać mężczyznom, że zachorowalność na ten nowotwór, po raku płuca, stanowi w ich przypadku jeden z najpoważniejszych problemów onkologicznych. Rak gruczołu krokowego jest drugą najczęstszą przyczyną zgonów mężczyzn w świecie zachodnim1.
Metody leczenia raka gruczołu krokowego
W zależności od stadium rozwoju choroby nowotworowej oraz przewidywanego czasu przeżycia proponuje się adekwatne postępowanie terapeutyczne. Obecnie wśród najpowszechniej stosowanych metod leczenia wyróżnia się: aktywne monitorowanie, radioterapię, leczenie hormonalne i radykalną prostatektomię (RP), która dominuje jako podstawowe podejście w wielu krajach (m.in. Ameryki Północnej, a także w Australii)2.
Operacyjne usunięcie gruczołu krokowego odbywa się metodą tradycyjnej laparoskopii (LRP – laparoscopic radical prostatectomy), laparoskopii z użyciem robota (RALP – robotic assisted laparoscopic prostatectomy) lub metodą otwartej prostatektomii za...
Cześć badaczy uważa, że usunięcie gruczołu krokowego niezależnie od metody chirurgicznej (RALP, RRP i LRP) powoduje zmianę w strukturze i funkcji komponentów kompleksu zwieraczy, które są z natury anatomicznie i funkcjonalnie związane z częścią bł...
