Jednym z podstawowych zadań lekarza jest diagnostyka. Każdy lekarz, niezależnie od specjalizacji, rozpoznaje choroby. W praktyce klinicznej szczególne znaczenie ma rozpoznanie choroby przewlekłej, ponieważ tego rodzaju schorzenia trwale zmieniają życie pacjenta. Powstaje więc pytanie, jak należy prawidłowo dokumentować rozpoznanie choroby przewlekłej.

Na pierwszy rzut oka wydaje się, że przepisów w tej niezwykle istotnej kwestii jest mało. W Ustawie z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta¹ w ogóle nie wskazano, że lekarz musi podawać rozpoznanie, natomiast Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 9 listopada 2015 r. w sprawie rodzajów, zakresu i wzorów dokumentacji medycznej oraz sposobu jej przetwarzania² obliguje lekarza jedynie do podania kodu ICD-10 wykrytej choroby³ oraz wskazania w indywidualnej dokumentacji medycznej pacjenta zdiagnozowanej choroby, problemu zdrowotnego, urazu lub rozpoznania ciąży⁴. Tym samym – traktując prawo literalnie – można by wpis o rozpoznaniu choroby przewlekłej ograniczyć do następującej adnotacji: np. K90.0 – celiakia albo E66 – otyłość.