Doświadczanie traumatycznego zdarzenia nie jest jednoznaczne z wystąpieniem PTSD. Część osób samodzielnie radzi sobie ze stresem, u pewnej grupy reakcje stresowe przybierają na sile. Do wystąpienia zespołu stresu pourazowego predysponuje m.in. płeć (bardziej narażone są kobiety), zaburzenia osobowości, nadużywanie substancji psychoaktywnych czy doznane urazy fizyczne.

Wyróżnia się następujące grupy objawów PTSD:

• ponowne przeżywanie traumatycznego wydarzenia: intruzywne (inwazyjne) myśli, przywracające wspomnienia zdarzeń traumatycznych, retrospekcje, koszmary senne (dotyczące zdarzenia lub innych przerażających rzeczy), uczucie intensywnego cierpienia, gdy przypomina się uraz, intensywne reakcje fizyczne na wspomnienie zdarzenia (np. bicie serca, przyspieszony oddech, nudności, napięcie mięśni, pocenie się),
• unikanie i paraliż emocjonalny: unikanie czynności, miejsca, myśli i uczuć, które przypominają uraz, niezdolność do zapamiętania ważnych aspektów traumy, utrata zainteresowań i celów życiowych, uczucie bycia w oderwaniu od innych i emocjonalnej pustki, poczucie ograniczonego funkcjonowania w przyszłości (zdrowia, długości życia, małżeństwa, rozwoju zawodowego),
• zwiększone pobudzenie: trudność w zaśnięciu i utrzymaniu snu, drażliwość lub wybuchy gniewu, zaburzenia koncentracji, stała gotowość do działania, stałe uczucie zdenerwowania i łatwość irytowania się drobnymi sprawami.
  
  

Najskuteczniejszą dziś metodą leczenia jest łączenie farmakoterapii z psychoterapią indywidualną i grupową. Możliwości włączenia dodatkowo hiperbarycznej terapii tlenowej są na etapie obserwacji klinicznych.

Biologiczne przyczyny PTSD

Współczesne badania pokazują, że w przypadku zespołu stresu pourazowego zaburzenia czynnościowe współistnieją ze zmianami o podłożu biologicznym. Nowoczesne technologie neuroobrazowania, takie jak: pozytonowa tomografia emisyjna, tomografia emisyj...