Wraz z Panią prof. Zofią Rosińską zakończyliśmy właśnie na Uniwersytecie Warszawskim wspólnie prowadzone, całoroczne seminarium na temat „Filozofia i psychiatria: w poszukiwaniu wspólnego języka”. To ciekawe spotkanie różnych – humanistycznej i medycznej – tradycji myślenia o niezwykłych doświadczeniach będących udziałem osób korzystających z pomocy psychiatry. Nie sposób tu streszczać meritum tych dyskusji, ale warto zauważyć i docenić, że oto w centrum zabieganego, interesownego świata zbiera się spore grono młodych humanistów, by zastanawiać się, czym jest, czym może być doświadczenie psychotyczne, jakie nici wiążą je z innymi niezwykłymi doświadczeniami ludzkimi, jaki jest jego ontologiczny, epistemologiczny czy aksjologiczny status, jak je poznawać, odróżniać, jak się do niego odnosić intelektualnie i praktycznie. Przy okazji można odczuć, jak bardzo toporny i nierozumiany jest psychiatryczny żargon, jaka jest jego poznawcza niemoc, a zarazem siła praktycznego rażenia. Ostatnie spotkanie tego cyklu poprowadzili pacjenci przygotowani w Fundacji eF kropka do roli edukatora – proponując uczestnikom za pomocą szeregu ćwiczeń realne odczucie wpływu wywieranego przez piętnujące stereotypy okołopsychiatryczne i zawarte w nich absurdy. Sporo było zaskoczeń, odkryć i refleksji. Dla edukatorów było to kolejne wyzwanie, bo wcześniej szkolili już rezydentów, urzędników, nauczycieli. Dla studentów – często pierwsze spotkanie ze świadectwem życia dotkniętego kryzysem psychotycznym.