Podsumowanie

Od kilkudziesięciu lat PPT znajduje zastosowanie na całym świecie w pracy psychoterapeutycznej z pacjentami o różnym obrazie klinicznym. Wnoszony przez pacjenta objaw jest rozumiany jako nieświadomy sposób rozwiązania konfliktu wewnętrznego danej osoby i podlega refleksji terapeutycznej w wymiarze intrapsychicznym, interpersonalnym, systemowym, transkulturowym, z uwzględnieniem perspektywy „positum” całokształtu historii, w której znalazł się dany człowiek. Humanistycznymi filarami tego podejścia pozostają 3 zasady: nadzieja na jedność rodzaju ludzkiego, nadzieja na możliwość przywrócenia równowagi po sytuacjach kryzysowych oraz nadzieja na możliwość dostępu każdej osoby do psychoedukacji, wsparcia i zasobów samopomocowych. Obok dobrze skonceptualizowanej teorii psychodynamicznej u podstaw psychoterapii pozytywnej leżą także założenia teorii salutogenezy Antonovsky’ego, a przy wyraźnie zdefiniowanych pojęciach częstym językiem terapeutycznym jest język metafor, anegdot i bajek. PPT, czerpiąc z różnych wzorców kulturowych, dysponuje narzędziami umożliwiającymi relatywizowanie oraz uelastycznianie sztywnych systemów przekonań zasilających dynamikę intrapsychiczną i budujących konflikt podstawowy każdego człowieka.

Do góry