ŚWIĄTECZNA DARMOWA DOSTAWA od 20 grudnia do 8 stycznia! Zamówienia złożone w tym okresie wyślemy od 2 stycznia 2025. Sprawdź >
Temat numeru
Naukowe i kliniczne zalety laseroterapii w gabinecie stomatologicznym i ortodontycznym
dr hab. n. med. Kinga Grzech-Leśniak, prof. UMW
- Rola diagnostyki laserowej w stomatologii
- Omówienie działania laseroterapii jako techniki minimalnie inwazyjnej
- Wykorzystanie lasera w diagnostyce zmian zapalnych, stomatologii zachowawczej, dziecięcej i ortodoncji
Zastosowanie lasera w procedurach klinicznych medycznych i fizykoterapii wykorzystuje działanie jego promieniowania, które stymuluje procesy lecznicze organizmu. Terapeutyczne działanie laserów medycznych znane jest już od ponad 50 lat. Nazwa „laser” pochodzi od akronimu utworzonego z wyrażenia: light amplification by stimulated emission of radiation, a oznacza wzmocnienie światła za pomocą emisji wymuszonej promieniowania. Pierwszy laser w medycynie został wprowadzony w 1960 r. przez amerykańskiego uczonego Theodora Maimana, który wykorzystał kryształ rubinu jako ośrodek czynny (aktywny). Częstotliwość promieniowania czy właściwości lasera zależą od rodzaju ośrodka czynnego, którym mogą być gaz, ciecz, ciało stałe albo półprzewodnik.
W stomatologii zastosowanie urządzeń laserowych pozwala na zwiększenie precyzyjności zabiegów wykonywanych na małym obszarze, redukuje inwazyjność, a tym samym zwiększa śródzabiegowy komfort pacjentów – zmniejsza ból, obrzęk i ryzyko pojawienia się innych powikłań. W zależności od wskazań, lasery zapewniają dziś wysoki poziom skuteczności terapeutycznej i bezpieczeństwa. Ważne są oczywiście odpowiednie przeszkolenie i doświadczenie operatora, jak w każdym zabiegu leczniczym.
Promieniowanie laserowe jest falą elektromagnetyczną, charakteryzującą się trzema głównymi cechami:
- monochromatycznością, co oznacza, że jedna długość fali ma określoną długość wyrażoną w nanometrach (nm)
- spójnością, czyli uporządkowaniem fazowo-przestrzennym
- jednokierunkowością fali (kolimacja).
Światło lasera, oddziałując na tkanki, powoduje pochłanianie jego energii, równocześnie z jej rozproszeniem, odbiciem i transmisją, co daje efekty fotobiologiczne i fotochemiczne. Kluczową rolę w omawianym procesie terapeutycznym odgrywają chromofory obecne w tkankach. Najważniejsze znaczenie w stomatologii mają spośród nich: woda, hemoglobina, melanina i hydroksyapatyt. Dzięki odpowiedniemu dopasowaniu długości fali do danego chromoforu oraz parametrów urządzenia możemy zastosować laseroterapię w wielu dziedzinach stomatologii.
Diagnostyka laserowa
Diagnostykę wykorzystującą promieniowanie laserowe w codziennej praktyce stomatologicznej możemy podzielić na diagnostykę próchnicy oraz zmian bakteryjnych i przednowotworowych na błonach śluzowych jamy ustnej, niewidocznych okiem nieuzbrojonym. M...