Postępowanie terapeutyczne po urazach o charakterze stłuczenia i skręcenia

Ponadto można zaaplikować żele heparynowe, w których substancją czynną jest heparyna sodowa poprawiająca mikrokrążenie, dzięki czemu działa przeciwobrzękowo. Lek ten wykazuje miejscowe działanie o charakterze przeciwzakrzepowym oraz przeciwzapalnym. Stosowany jest u pacjentów powyżej 12 r.ż.

Preparaty doustne podawane są przede wszystkim w celu uśmierzenia dolegliwości bólowych. Do najczęściej przyjmowanych należą paracetamol i NLPZ. Należy pamiętać, że przewlekłe stosowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych, w szczególności u starszych pacjentów, u których występują choroby internistyczne, wiąże się z większym ryzykiem wystąpienia powikłań, szczególnie ze strony układu pokarmowego, wydalniczego czy oddechowego^6,7.

Postępowanie niefarmakologiczne

Wdrożenie fizykoterapii (np. krioterapia, pole magnetyczne, terapuls) zmniejsza dolegliwości bólowe, działa przeciwzapalnie i przeciwobrzękowo. Natomiast dostępność tych zabiegów w warunkach Narodowego Funduszu Zdrowia często jest ograniczona i nie można ich wdrożyć w ciągu kilku dni od wystąpienia urazu. Podobnie jest z kinezyterapią, czyli ćwiczeniami. Ich główną zaletą jest rozciągnięcie tkanek miękkich, zmniejszenie ryzyka ich przykurczu, a tym samym poprawienie ruchomości. Jest to szczególnie ważne, gdy lekarz zastosuje unieruchomienie w obrębie stłuczonego czy skręconego narządu. Ponadto zastosowanie kinezyterapii znacząco poprawia krążenie w miejscu urazu, dzięki czemu uzyskujemy endogenny efekt przeciwzapalny oraz zmniejszenie obrzęku. W wielu przypadkach stosuje się chociaż kilku- czy kilkunastodniowe odciążenie. Chorego można wyposażyć w ortezę, kule łokciowe czy inny sprzęt ortopedyczny, który pozwoli skrócić okres rekonwalescencji^4,8.

Podsumowanie

Im bardziej zintensyfikujemy nasze postępowanie terapeutyczne i im lepiej pacjent się do niego zastosuje, tym prędzej uzyskamy dobry efekt terapeutyczny. W większości przypadków urazy o charakterze stłuczenia oraz skręcenia nie są bardzo poważnymi schorzeniami, dlatego przy odpowiedniej diagnozie oraz szybkim wdrożeniu leczenia możemy odzyskać pełną sprawność u naszego pacjenta. Poza farmakoterapią ważną rolę odgrywa opisane powyżej postępowanie niefarmakologiczne. Wdrożenie szeroko rozumianej fizjoterapii pourazowej powoduje przyspieszenie procesu gojenia tkanek i zmniejsza ryzyko powikłań związanych z urazem lub unieruchomieniem kończyny. W przypadku nieskuteczności leczenia chorego należy skierować do ośrodka specjalistycznego, ponieważ nieprawidłowe rozpoznanie, a przez to niewłaściwe postępowanie terapeutyczne mogą skutkować poważnymi konsekwencjami w zakresie narządu ruchu i doprowadzić do nieodwracalnych zmian, w tym nawet kalectwa.