Atopowe zapalenie skóry (AZS) wymaga długotrwałej terapii w celu kontroli zaostrzeń. U dużej części pacjentów choroba ustępuje w okresie dojrzewania, jednak badania pokazują, że nawet u ponad 50% objawy pojawiają się także po 20 r.ż. Ze względu na konieczność wieloletniego leczenia dużego znaczenia nabiera długookresowe bezpieczeństwo terapii. Podstawowymi lekami w terapii miejscowej są inhibitory kalcyneuryny – takrolimus i pimekrolimus. Wchłanianie przez skórę jest bardzo niewielkie, jednak działanie immunosupresyjne niesie ze sobą teoretyczne ryzyko rozwoju nowotworów skóry i innych. W międzynarodowym badaniu APPLES (A Prospective Pediatric Longitudinal Evaluation to Assess the Long-Term Safety of Tacrolimus Ointment for the Treatment of Atopic Dermatitis; NCT00475605) analizowano występowanie chłoniaków i innych nowotworów w populacji pediatrycznej chorych na AZS. Celem badania było ustalenie częstości rozwoju nowotworów na przestrzeni 10 lat u dzieci, u których stosowano miejscowy takrolimus przez co najmniej 6 tygodni.