Celem artykułu jest przedstawienie rzadkiej jednostki chorobowej należącej do tzw. zespołów białoplamistych, w której dochodzi do poszerzenia plamy ślepej. Choroba pojawia się głównie u młodych kobiet, najczęściej po infekcji wirusowej, a dolegliwości z reguły ustępują samoistnie. W artykule przedstawiono szczegółowo istotę schorzenia, a także zwrócono uwagę na badania elektrofizjologiczne stanowiące ważny element jego diagnostyki, szczególnie z powodu podobieństwa objawów do pozagałkowego zapalenia nerwu II.

Wprowadzenie

Ostre idiopatyczne poszerzenie plamy ślepej (AIBSE – acute idiopathic blind spot enlargement) jest rzadkim schorzeniem siatkówki i naczyniówki, należącym do tzw. zespołów białoplamistych (WSS – white spot syndromes), które po raz pierwszy zostało opisane w piśmiennictwie w 1988 r. przez Fletchera i wsp.¹ Zaburzenie to dotyczy głównie zdrowych kobiet w średnim wieku (2-6 dekada życia). W 2001 r. Volpe i wsp. scharakteryzowali i opisali objawy sugerujące AIBSE u 27 pacjentów (wyłącznie kobiet w wieku od 19 do 53 roku życia). Najczęstszymi opisywanymi skargami chorych były pogorszenie ostrości widzenia oraz wystąpienie dyschromatopsji i pozytywnych zjawisk wzrokowych.²