Endoskopia przewodu pokarmowego umożliwia ocenę górnego (gastroskopia) i dolnego (kolonoskopia) odcinka przewodu pokarmowego oraz dróg żółciowych i przewodu trzustkowego (endoskopowa cholangiopankreatografia wsteczna [ECPW – endoscopic retrograde cholangiopancreatography]). Technika ta jest obecnie standardowo stosowana w pediatrii. W czasie gastroskopii i kolonoskopii ocenia się wygląd błony śluzowej i anatomię oglądanych organów. W trakcie ECPW anatomię dróg żółciowych lub przewodu trzustkowego ocenia się na monitorze RTG. Standardowym elementem endoskopii u dzieci jest pobieranie wycinków do badania patomorfologicznego. Endoskopia umożliwia też interwencje terapeutyczne, które są przeprowadzane w ośrodkach endoskopii zabiegowej. Aktualne zalecenia dotyczące wykonywania endoskopii u dzieci opublikowało European Society for Paediatric Gastroenterology Hepatology and Nutrition (ESPGHAN) w 2017 roku.

Przygotowanie do endoskopii

Endoskopia jest badaniem inwazyjnym, niosącym za sobą obciążenia dla pacjenta i ryzyko powikłań. Złożoną strukturę oraz wyposażenie współczesnej pracowni endoskopowej przedstawiono na rycinie 1. W dużych ośrodkach endoskopowych, w których dziennie wykonuje się wiele badań, specyfika pracy sprawia, że lekarz endoskopista nie ma możliwości dokładnej analizy przebiegu choroby każdego pacjenta kierowanego na badanie i musi się opierać na danych dostarczonych przez lekarza zlecającego endoskopię. Z tych powodów każde skierowanie na badanie musi zawierać odpowiednie uzasadnienie, które umożliwi endoskopiście właściwe zaplanowanie i przeprowadzenie badania. Wymaga to współpracy między lekarzem kierującym na badanie a pracownią endoskopową oraz pracownią patomorfologiczną (ryc. 2). Jej brak może oznaczać, że badanie nie zostanie wykonane w sposób oczekiwany przez lekarza kierującego i nie odpowie na stawiane przez niego pytania lub zakończy się powikłaniem.