Odpowiednia preparacja zębów filarowych jest w przypadku materiałów cyrkonowych kluczem do sukcesu

Tlenek cyrkonu przez wzgląd na swoje unikatowe właściwości fizyko-chemiczne i estetyczne jest obecnie najbardziej uznanym materiałem pośród wszystkich ceramik dentystycznych. Konstrukcje cyrkonowe charakteryzują się niezwykle wysoką wytrzymałością mechaniczną dorównującą konstrukcjom metalowym oraz dwukrotnie wyższą wytrzymałością na zginanie i odpornością na pękanie niż ceramiki na bazie tlenku glinu. Dzięki znakomitym właściwościom mechanicznym oraz wysokim walorom estetycznym tlenek cyrkonu stał się materiałem powszechnie stosowanym w różnych dziedzinach stomatologii. W protetyce wykorzystuje się go głównie do wykonawstwa wkładów koronowo-korzeniowych oraz podbudów pełnoceramicznych koron częściowych, całkowitych i mostów. Uzupełnienia stałe na bazie tlenku cyrkonu z powodzeniem stosowane są zarówno w odcinkach przednich, bocznych, jak i w rekonstrukcji całych łuków zębowych w mostach okrężnych. Aby uzupełnienie na bazie tlenku cyrkonu mogło zostać prawidłowo wykonane, istotnym etapem pracy jest odpowiednia preparacja zębów filarowych. Należy pamiętać, by przeprowadzić preparacje jak najbardziej oszczędnie, stworzyć warunki dla retencji i stabilności protezy oraz zapewnić jej integrację z tkankami otaczającymi.[1-5]

Preparacja pod korony na bazie tlenku cyrkonu

Istotnym czynnikiem wpływającym na końcową jakość uzupełnienia jest wybór preparacji schodka. Zależy on od wymogów estetycznych, wybranego materiału oraz ilości zachowanych tkanek zęba. Tradycyjnie polecane są schodki proste typu shoulder z zaokrąglonym kątem o równomiernej szerokości 0,9-1 mm na całym obwodzie korony zęba lub schodki typu chamfer. Nie zaleca się preparacji zaokrąglonego stopnia pod kątem powyżej 90°, gdyż wzrasta wtedy prawdopodobieństwo uszkodzenia uzupełnienia. Preparacja typu shoulder zapewnia łatwiejsze wykonawstwo laboratoryjne i prostopadłe podparcie ceramiki na całej powierzchni schodka. Do jej przeprowadzenia najlepiej nadają się diamentowe instrumenty w kształcie stożka z zaokrągloną krawędzią, natomiast do preparacji typu chamfer najlepiej użyć instrumentów diamentowych w kształcie cylindra z zaokrągloną końcówką (ryc. 1).