Opis przypadku

Szesnastoletni chłopiec z rozpoznaną 6 lat wcześniej chorobą Leśniowskiego-Crohna, obecnie leczony jedynie mesalazyną, został przyjęty do kliniki z objawami ostrego brzucha. Od dnia poprzedzającego przyjęcie chory zgłaszał poposiłkowy ból brzucha i dwukrotnie oddał smolisty stolec. W dniu przyjęcia dołączyły się nudności bez wymiotów oraz stan podgorączkowy (37,8ºC).

Od 4 lat chłopiec znajdował się w stanie remisji choroby podstawowej, zgłaszał jedynie okresowo samoistnie ustępujący ból brzucha, wypróżniał się regularnie bez makroskopowo widocznych patologicznych domieszek.

W chwili przyjęcia pacjent był w stanie ogólnym średnim, zwracały uwagę bladość powłok skórnych, brak słyszalnej perystaltyki, bolesność całego brzucha przy obmacywaniu z towarzyszącą obroną mięśniową, dodatnie objawy otrzewnowe (Blumberga, Rowsinga). Chłopiec był stabilny krążeniowo-oddechowo, HR 130/min, RR 90/65 mm Hg.

W badaniach dodatkowych stwierdzono:

• leukocytozę i małe stężenie hemoglobiny (tab.1)
• na zdjęciu przeglądowym jamy brzusznej (ryc. 1) w śród- i podbrzuszu uwidoczniono obecność kilku poszerzonych pętli jelita cienkiego z poziomami płynu. Jelito grube od zagięcia śledzionowego do odbytnicy zawierało mniej powietrza niż pozostałe odcinki jelita grubego
• w USG jamy brzusznej uwidoczniono w podbrzuszu kilka pętli jelitowych nieco poszerzonych, wypełnionych treścią płynną z leniwą perystaltyką. Ściany jelit były niepogrubiałe. Również w podbrzuszu widoczna była niewielka przestrzeń płynowa (zbiornik, nieruchoma pętla jelitowa?). W tej okolicy zaobserwowano nieco zwiększoną echogeniczność krezki. Wyrostka robaczkowego nie uwidoczniono. Pozapęcherzowo widoczny był ślad wolnego płynu.