Skuteczność prawidłowo przeprowadzonego zabiegu endodontycznego szacuje się na 92-98%^1-5. Obecność patologicznych zmian zlokalizowanych w obrębie tkanek okołowierzchołkowych przyczynia się do obniżenia odsetka powodzeń. Również inne czynniki: resorpcje, perforacje, złamanie narzędzia mogą mieć negatywny wpływ na podjętą terapię. W przypadku powtórnego leczenia endodontycznego szansa na osiągnięcie sukcesu wynosi 50-90%^6,7. W niektórych sytuacjach klinicznych konieczne może okazać się zastosowanie skojarzonego leczenia z zakresu: endodoncji, mikrochirurgii stomatologicznej oraz sterowanej regeneracji tkanki kostnej⁸.

Sukces podjętej terapii endodontycznej zależy od prawidłowego przeprowadzenia wielu etapów. Nie możemy wskazać etapu najważniejszego i najmniej ważnego. Prawidłowe przejście przez jeden umożliwia przeprowadzenie kolejnego. Na przykład jeśli błędnie otworzymy komorę zęba, to nie znajdziemy wszystkich kanałów korzeniowych, a wtedy niemożliwe będzie ich odpowiednie ukształtowanie. Jeśli natomiast niewłaściwie opracujemy kanał korzeniowy, to będzie niezwykle trudno przeprowadzić skuteczną dekontaminację chemiczną oraz wykonać szczelną trójwymiarową obturację systemu endodontycznego.

Głównym celem kształtowania kanału jest jego mechaniczne oczyszczenie oraz stworzenie przestrzeni do jego dezynfekcji, a następnie obturacji. To czynność trudna, czasochłonna, wymagająca od lekarza doświadczenia i cierpliwości oraz zastosowania specjalistycznego instrumentarium. W trakcie preparacji kanału korzeniowego należy dążyć do jak najwierniejszego zachowania jego przebiegu i utrzymania pierwotnej długości roboczej.

Pojawienie się maszynowych narzędzi niklowo-tytanowych zrewolucjonizowało leczenie endodontyczne, które stało się szybsze i bardziej skuteczne. Obecnie na rynku dostępnych jest ponad 50 systemów różniących się pomiędzy sobą: stożkowatością, kątem skrawania, liczbą instrumentów, techniką pracy, składem stopu NiTi, maksymalną wielkością poszerzenia oraz prędkością i momentem obrotowym.