Nowy model terapii pacjentów z trądzikiem i zaburzeniami metabolicznymi?

Insulinopodobny czynnik wzrostu (IGF-1) stymuluje produkcję androgenów, a w konsekwencji powstawanie sebocytów w mieszku włosowym. Odpowiada także za tworzenie się zaskórników związane z androgenami, czynnikami wzrostu i glikokortykosteroidami. Insulina nasila te zjawiska poprzez indukowanie sekrecji IGF-1 przez hepatocyty. U kobiet zależność między insulinoopornością a trądzikiem została dobrze poznana, szczególnie w odniesieniu do chorych z zespołem policystycznych jajników. Jednakże u mężczyzn zagadnienie to było dotąd w bardzo małym stopniu przedmiotem naukowych dociekań. Udział IGF-1 w patogenezie trądziku sugeruje, że u mężczyzn słabo odpowiadających na terapie przeciwtrądzikowe insulinooporność może odgrywać kluczową rolę w chorobie skóry. W dotychczasowych badaniach skupiano się na wpływie diety na przebieg trądziku. Naukowcy z włoskich ośrodków przeprowadzili badanie mające ocenić wartość synergistycznego efektu metforminy i diety hipoglikemicznej u pacjentów z trądzikiem i zaburzeniami metabolicznymi.

Uczestników badania wyselekcjonowano spośród 42 młodych mężczyzn w wieku 17-24 lat z trądzikiem opornym na konwencjonalne terapie. U 20 z nich występował nieprawidłowy profil metaboliczny: upośledzona tolerancja glukozy na czczo, podwyższone stężenia cholesterolu całkowitego i LDL, obniżone stężenie HDL, obwód w pasie i BMI powyżej normy. Pacjentów z nieprawidłowościami metabolicznymi podzielono na dwie równe grupy – chorzy należący do pierwszej przez sześć miesięcy przyjmowali metforminę, mieli zmodyfikowaną dietę (1500-2000 kcal, bogata w owoce i warzywa, z niską zawartością węglowodanów), jednocześnie kontynuowali leczenie objawowe trądziku, w drugiej prowadzono tylko leczenie trądziku (preparat miejscowy z kwasem azelainowym i nikotynamidem). Stan kliniczny badanych oceniano z wykorzystaniem skali GAGS (Global Acne Grading System), w której bierze się pod uwagę sześć lokalizacji na twarzy i tułowiu (czoło, prawy i lewy policzek, nos, broda, klatka piersiowa, plecy) i oblicza współczynnik nasilenia zmian w zależności od obecności poszczególnych wykwitów, takich jak zaskórniki, grudki, krostki i cysty. U wszystkich pacjentów z pierwszej grupy stwierdzono po upływie sześciu miesięcy istotną poprawę kliniczną, a także wyrażoną za pomocą wskaźnika HOMA-IR redukcję oporności na insulinę w porównaniu z członkami drugiej grupy.

Redukcja nasilenia trądziku zwyczajnego i insulinooporności u mężczyzn z zaburzeniami metabolicznymi, u których w opisanym badaniu zastosowano metforminę i dietę ubogowęglowodanową, sugeruje zasadność nowego podejścia do leczenia trądziku w tej gr...