Trądzik piorunujący (AF – acne fulminans) to najcięższa postać trądziku zwyczajnego. Występuje rzadko, przebiega gwałtownie, z objawami ogólnoustrojowymi¹. Dotyczy ok. 1% pacjentów, najczęściej chłopców w wieku dojrzewania, zwykle z trądzikiem w wywiadzie^2,3. Choroba po raz pierwszy została opisana w 1937 r. przez Pautriera⁴ jako galaretowate zmiany pokryte strupami u 23-letniego mężczyzny z trądzikiem grudkowym i złym stanem ogólnym. Nazwę „trądzik piorunujący” oficjalnie wprowadzili natomiast Plewig i Kligman w 1975 r.⁵

Patogeneza

Patogeneza AF pozostaje w dużej mierze niewyjaśniona. Do jego rozwoju może dochodzić podczas terapii izotretynoiną, szczególnie jeśli leczenie rozpoczyna się od wysokich dawek. Substancja ta powoduje zmianę mikrośrodowiska w przewodach wyprowadzających gruczołów łojowych. To z kolei prowadzi do rozpadu bakterii i uwolnienia mediatorów zapalnych oraz powstawania zmian skórnych^2,6,7.

W patogenezie bierze się pod uwagę również predyspozycje genetyczne, co potwierdzają doniesienia o występowaniu AF u bliźniąt monozygotycznych oraz u rodzeństwa z identycznym fenotypem ludzkiego antygenu leukocytarnego^8,9.

Prawdopodobnym czynnikiem wywołującym schorzenie mogą być ponadto zaburzenia hormonalne – wzrost stężenia testosteronu w okresie dojrzewania wpływa na zwiększoną produkcję łoju oraz zwiększa populację Cutibacterium acnes6. U kulturystów, którzy st...