Nieprawidłowości w rozwoju dziecka należą do najczęstszych problemów zgłaszanych pediatrom i neurologom dziecięcym. W zdecydowanej większości podejrzenia te nie potwierdzają się jednak po wnikliwym badaniu. Kolejną dużą część stanowią nieznaczne odchylenia od wzorca rozwoju niewymagające specjalistycznej interwencji. Inną grupą zaburzeń jest opóźnienie rozwoju, który jednak postępuje – dziecko osiąga kolejne kamienie milowe, czyni to jednak wolniej lub nieharmonijnie. Najpoważniejszym problemem są sytuacje, w których rozwój ulega zatrzymaniu, a następnie dziecko traci osiągnięte wcześniej umiejętności. W przypadku dzieci do 2 roku życia takie przypadki definiuje się jako regres rozwoju psychoruchowego, a w odniesieniu do starszych dzieci mówimy o regresie funkcji poznawczych (otępienie) oraz ruchowych. Niniejsza praca dotyczy zaburzeń postępujących.

Diagnostyka wstępna

Podejrzenie postępującego upośledzenia rozwoju dziecka może wynikać z obserwacji rodziców/opiekunów i zostać przez nich zgłoszone lekarzowi. Zdarza się jednak, że rodzice nie widzą nieprawidłowości i to lekarz w trakcie badania zauważa u dziecka zaburzenia rozwoju. W obu tych sytuacjach niezwykle istotne jest rozpoznanie, czy rzeczywiście zaburzenia mają charakter postępujący, oraz określenie, jaki jest ich zakres. Dokładne badanie pediatryczne i właściwie ukierunkowany wywiad mogą być bardzo pomocne, ale nie zawsze są rozstrzygające.

Wywiad

Podczas wywiadu należy starać się sprecyzować czas trwania objawów. U niemowląt i młodszych dzieci niezbędne są ustalenie wieku osiągania kolejnych rozwojowych kamieni milowych oraz porównanie aktualnego stanu rozwojowego dziecka z najlepszym kied...

Bardzo istotne jest ustalenie, czy nie mamy do czynienia z pogorszeniem w zakresie innych objawów, co może stwarzać fałszywe wrażenie regresu rozwoju. Najczęściej wiąże się to z: nasileniem spastyczności, wystąpieniem zaburzeń ruchowych, zwłaszcza...