O ile ostatnie dziesięciolecie było okresem ogromnego postępu w leczeniu systemowym łuszczycy zwyczajnej, o tyle w aspekcie rozwoju terapii miejscowej osiągnięcia są znacznie mniejsze. W ciągu ostatnich 20 lat nie wprowadzono do praktyki klinicznej żadnych nowych klas preparatów miejscowych. Nawet dla 80 proc. chorych są one podstawowymi lekami, przez co tym ważniejsze jest poszukiwanie nowych terapii. Tapinarof jest niesteroidowym miejscowym środkiem reprezentującym odrębną klasę leków przeciwzapalnych znanych jako modulatory receptora AhR (receptor dla węglowodorów arylowych). Nowy mechanizm działania tej molekuły polega na bezpośrednim przyłączaniu się receptora AhR i aktywowaniu szlaku przekazywania sygnałów AhR w licznych układach komórkowych i tkankowych, co prowadzi do redukcji ekspresji interleukiny IL-17A. Inhibitorami IL-17A są także systemowe leki biologiczne brodalumab, sekukinumab i iksekizumab. W celu określenia skuteczności i bezpieczeństwa kremu z tapinarofem przeprowadzono randomizowane podwójnie zaślepione badanie II fazy.