Łysienie plackowate (AA – alopecia areata) jest najczęstszą przyczyną niebliznowaciejącej utraty włosów o podłożu autoimmunologicznym. Ryzyko zachorowania na AA w ciągu całego życia wynosi 1,7%, niezależnie od rasy i płci. Etiologia tej choroby nie została dokładnie poznana, ale wiadomo, że odgrywają w niej rolę limfocyty T. Na ogólnoustrojowe reakcje immunologiczne duży wpływ ma, jak pokazały badania, mikroflora przewodu pokarmowego. W Hiszpanii przeprowadzono badanie mające na celu ustalenie, czy na jej skład ma wpływ ciężka postać AA – alopecia universalis. Porównano pod tym kątem chorych z grupą kontrolną i starano się jednocześnie znaleźć możliwe bakteryjne biomarkery AA.