Ocena skuteczności oraz bezpieczeństwa śródoperacyjnej autotransfuzji krwinek czerwonych w trakcie zabiegów resekcji i przeszczepienia wątroby

Śródoperacyjna transfuzja krwinek czerwonych jest częstym zjawiskiem w chirurgii wątroby i chociaż jest postępowaniem koniecznym oraz ratującym życie, wiąże się ze zwiększoną zachorowalnością krótko- i długoterminową. Długoterminowe powikłania obejmują: wyższy wskaźnik infekcji pooperacyjnych, wydłużony pobyt w szpitalu, wyższy wskaźnik niewydolności przeszczepu i prawdopodobnie szybszy nawrót nowotworu. Śródoperacyjne odzyskiwanie krwi i autotransfuzja (IBSA – intraoperative blood cell salvage and autotransfusion) mogą być wykorzystane do zminimalizowania transfuzji allogenicznej. Dotychczas teoretyczne ryzyko rozsiewu nowotworu ograniczało zastosowanie IBSA w chirurgii onkologicznej. Mimo to śródoperacyjna utrata krwi wymagająca przetoczenia allogenicznych krwinek czerwonych pozostaje ważnym zagadnieniem klinicznym. Częstość okołooperacyjnej transfuzji allogenicznych krwinek czerwonych jest zmienna, ale pozostaje wysoka u chorych poddawanych transplantacji (50,5-62,6%) lub resekcji wątroby (17-23%).