Rak z komórek Merkla (MCC – Merkel cell carcinoma) jest rzadkim, ale szybko postępującym i trudnym do leczenia guzem neuroendokrynnym skóry, który wiąże się z wysoką śmiertelnością. Charakteryzuje się agresywnym przebiegiem klinicznym i dużą skłonnością do wznowy miejscowej oraz przerzutów do regionalnych węzłów chłonnych i odległych narządów. Zachorowalność jest niska (na poziomie 0,25-0,32/100 000 mieszkańców rocznie), ale stale wzrasta. Szczyt zapadalności przypada na ósmą dekadę życia, a występowanie znacząco rośnie z wiekiem, czego przyczyn upatruje się w przedłużającej się ekspozycji na czynniki ryzyka związane z MCC.

Czynniki ryzyka

Pomimo nie do końca poznanej etiologii wyodrębniono kilka czynników ryzyka rozwoju MCC:

• zakażenie wirusem polioma (poliomawirus raka z komórek Merkla; MCPyV – Merkel cell polyomavirus), stwierdzane w 80% potwierdzonych przypadków MCC
• stosowanie leków immunosupresyjnych
• zakażenie ludzkim wirusem nabytego niedoboru odporności (HIV – human immunodeficiency virus)
• przewlekła białaczka limfatyczna
• dodatni wywiad nowotworowy.

Częściej na ten nowotwór narażone są obszary skóry poddane ekspozycji na promieniowanie ultrafioletowe (UV), co przekłada się na jego lokalizację – ok. 48% przypadków występuje w obrębie głowy i szyi, ok. 35% na kończynach oraz ok. 10% na tułowiu. MCC dominuje wśród osób rasy kaukaskiej oraz u mężczyzn (występuje około dwukrotnie częściej niż u kobiet)^1-8.