Temat numeru
Co wiemy na temat mięczaka zakaźnego – przegląd piśmiennictwa
dr n. med. Luiza Marek-Józefowicz1,2
mgr Małgorzata Grochocka1
dr n. med. Tadeusz Tadrowski1,2
- Obraz kliniczny mięczaka zakaźnego
- Zasady diagnostyki i dalszego postępowania
- Przegląd metod aktywnego leczenia
Mięczak zakaźny (MC – molluscum contagiosum) jest łagodną, samoograniczającą się, infekcyjną dermatozą, występującą najczęściej u dzieci, u dorosłych aktywnych seksualnie oraz u osób z osłabioną odpornością. Do zakażenia dochodzi przeważnie drogą bezpośredniego kontaktu, a kliniczną manifestacją jest występowanie guzków z pępkowatym zagłębieniem w części centralnej.
Etiologia i epidemiologia
Czynnikiem etiologicznym MC jest duży wirus zawierający dwuniciowy DNA, z rodziny Poxviridae, rodzaju Molluscipox. MC występuje na całym świecie, najczęściej u dzieci w wieku od 3 do 10 lat, rzadko poniżej 1 r.ż., może również dotyczyć młodzieży i dorosłych. Nie stwierdza się różnic w częstości występowania między płciami. MCV (molluscum contagiosum virus) ma 4 różne podtypy: MCV-1, MCV-2, MCV-3, MCV-4. Najczęściej stwierdzanym podtypem jest MCV-1, który powszechniej występuje u dzieci oraz na obszarach geograficznych o ciepłym klimacie, następnie MCV-2, odpowiedzialny przede wszystkim za zmiany skórne u osób zakażonych HIV (human immunodeficiency virus), znacznie rzadsze są podtypy MCV-3 i MCV-4, stwierdzane głównie w Azji i Australii1. W badaniu przeprowadzonym przez Trčko i wsp. wśród 203 pacjentów z MC zaobserwowano częstsze występowanie MCV-1 u dzieci, natomiast u dorosłych kobiet przeważał genotyp MCV-22,3.
MCV charakteryzuje się wysokim stopniem epidermotropizmu, replikuje się w cytoplazmie komórek w ciągu 3-6 tygodni. Do tej pory zidentyfikowano 4 geny wirusa, które kodują białka mogące zmienić aktywację czynnika jądrowego κB (NF-κB – nuclear factor κB): MC159, MC160, MC132 i MC005. NF-κB jest kompleksem białek jądrowych obecnych w komórkach dendrytycznych, które regulują transkrypcję DNA, wpływają na syntezę prozapalnych cytokin (takich jak TNF, IL-1, IL-6) oraz biorą udział w aktywacji wrodzonej i nabytej odpowiedzi immunologicznej4,5.
MCV jest transmitowany przez bezpośredni kontakt z zakażoną skórą, który może mieć charakter seksualny, nieseksualny, lub też poprzez autoinokulację. Ponadto do zakażenia może dojść wskutek zażywania wspólnych kąpieli, stosowania wspólnych gąbek l...
