Choroby skórne wieku dziecięcego

Atopowe zapalenie skóry u dzieci

dr n. med. Mirosława Kuchciak-Brancewicz

Wojewódzki Specjalistyczny Szpital im. dr. Władysława Biegańskiego w Łodzi

Klinika Dermatologii, Dermatologii Dziecięcej i Onkologicznej Uniwersytetu Medycznego w Łodzi

Adres do korespondencji:

dr n. med. Mirosława Kuchciak-Brancewicz

Wojewódzki Specjalistyczny Szpital

im. dr. Władysława Biegańskiego w Łodzi

Klinika Dermatologii, Dermatologii Dziecięcej

i Onkologicznej UM w Łodzi

ul. Kniaziewicza 1/5, 91-347 Łódź

e-mail: dermatologia@umed.lodz.pl

  • Czynniki wyzwalające i zaostrzające atopowe zapalenie skóry
  • Etapy rozwoju oraz postaci kliniczne choroby u niemowląt i dzieci
  • Postępowanie diagnostyczne i terapeutyczne

Atopowe zapalenie skóry (AZS) jest schorzeniem uwarunkowanym genetycznie (najważniejszy jest defekt białka filagryny warunkujący dysfunkcję bariery naskórkowej, a co za tym idzie – suchość skóry), wyzwalanym/zaostrzanym przez czynniki środowiskowe. AZS to przewlekła, nawrotowa, zapalna choroba skóry, która dotyczy naskórka i skóry właściwej. Cechuje się typową morfologią i lokalizacją zmian chorobowych charakterystyczną dla poszczególnych okresów życia. Jednym z objawów najbardziej dokuczliwych dla pacjentów jest silny świąd1.

Czynniki wyzwalające i/lub zaostrzające

  1. Suche, przegrzane powietrze (zwłaszcza w okresie grzewczym – kaloryferowym).
  2. Niewłaściwy sposób kąpieli (pod względem częstości, czasu, temperatury wody i użytych środków myjących).
  3. Szczepienia ochronne.
  4. Ząbkowanie.
  5. Infekcje.
  6. Stres.
  7. Niewłaściwy ubiór, nasilający świąd.
  8. Niewłaściwy sposób odżywiania (spożywane w dużej ilości pokarmy będące silnymi wyzwalaczami histaminy).
  9. Inne (np. dym tytoniowy, lotne związki toksyczne)2,3.

Progresja zmian skórnych

Skóra pacjenta z AZS jest sucha, matowa, szorstka w dotyku (ryc. 1), a po umyciu staje się napięta i ściągnięta. Odpowiada za to genetyczny defekt dotyczący głównie białka filagryny. Gdy dołączą się czynniki środowiskowe (suchość powietrza i/lub uszkodzenie bądź zniszczenie kwaśnego płaszcza wodno-lipidowego), dochodzi do coraz większej utraty wody z przestrzeni międzykomórkowej, a zatem do nasilenia wysychania skóry. Tworzą się ogniska rumieniowo-złuszczające (ryc. 2), a następnie rumieniowo-wysiękowe (ryc. 3). Rozwija się stan zapalny. Jedną z cech zapalenia jest świąd – w związku z jego odczuwaniem dziecko zaczyna się drapać. Powstają przeczosy, nadżerki i strupy (ryc. 4). Jest to pierwszy etap choroby – nieatopowe (fizykalne) zapalenie skóry. To właśnie w tym okresie w wielu przypadkach można byłoby zatrzymać jej postęp, gdyby u niemowlęcia postawiono właściwe rozpoznanie i wdrożono odpowiednie leczenie przeciwzapalne wraz z emolientacją.

Ponieważ na powierzchni skóry znajdują się bakterie, mają one doskonałe warunki do namnażania (szczególnie gronkowiec złocisty). W tej sytuacji może dojść do zliszajcowacenia (ryc. 5).

U niewłaściwie leczonego lub niestosującego emolientów dziecka występują częste nawroty i przewlekanie się stanu zapalnego. Rozwija się właściwe AZS, które jest definiowane właśnie jako choroba przewlekła, nawrotowa, przebiegająca ze świądem. W us...

Pełna wersja artykułu omawia następujące zagadnienia:

Obraz kliniczny zależny od wieku pacjenta – typ niemowlęcy i dziecięcy

Skóra dziecka dojrzewa w ciągu rozwoju osobniczego i osiąga dojrzałość histologiczną ok. 3 r.ż. Do tego czasu ma mniejszą grubość oraz luźniejszy układ [...]

Miejsca szczególne

Opis charakterystycznych cech AZS typu niemowlęcego i dziecięcego dotyczy wszystkich pacjentów. Natomiast nie u każdego, ale u wielu pojawiają się dodatkowe zmiany charakterystyczne dla [...]

Postaci nietypowe w AZS

Omawiając objawy chorobowe, należy wspomnieć o zmianach nietypowych w AZS. Wśród nich wyróżnia się świerzbiączkę guzkową i wyprysk pieniążkowaty.

AZS wrotami zakażenia

Defekt białka filagryny i wynikająca z niego uszkodzona bariera naskórkowa warunkuje spadek stopnia uwodnienia warstwy rogowej, co klinicznie daje objawy w postaci suchości oraz [...]

Rozpoznanie

Rozpoznanie AZS stawia się na podstawie cech klinicznych, typowego wyglądu i rozmieszczenia zmian skórnych w poszczególnych okresach rozwojowych (ryc. 20 i 21)2,3. Nie ma [...]

Różnicowanie

AZS należy różnicować przede wszystkim z następującymi schorzeniami:

Leczenie

U podstaw wszelkich działań leczniczych leżą emolienty5-7. Powinny one być traktowane jako główny, a nie tylko pomocniczy element postępowania, ponieważ przywracają uszkodzoną bądź [...]

Do góry