BLACK CYBER WEEK! Publikacje i multimedia nawet do 80% taniej i darmowa dostawa od 350 zł! Sprawdź >
Postępowanie z chorymi z guzem miednicy
Yasmin A. Lyons, DO, MS, Pamela T. Soliman, MD, Michael M. FrumoVitz, MD, MPH
Najlepsza strategia rozpoznawania charakteru guzów miednicy i kierowania chorych do chirurgów odpowiednich specjalności.
U około 20% kobiet w pewnym momencie życia rozwija się guz w obrębie miednicy.1 Zmiany te sprawiają ginekologom trudności zarówno diagnostyczne, jak i terapeutyczne. Jeśli do ginekologa zgłasza się kobieta z guzem miednicy, musi on przede wszystkim ustalić, czy zmiana wywodzi się z narządu rodnego, a następnie, czy ma ona charakter łagodny, czy złośliwy. Celem niniejszego artykułu jest ułatwienie lekarzom postępowania z takimi chorymi i kierowania ich do chirurgów odpowiednich specjalności, by zapewnić im optymalne leczenie.
Metody oceny przesiewowej
W postępowaniu zmierzającym do zmniejszenia umieralności z powodu raka jajnika największą trudność sprawia prawdopodobnie brak skutecznych badań przesiewowych w kierunku tego nowotworu. Chore, u których ryzyko rozwoju raka jajnika w ciągu życia przekracza 20-25%, powinny poddać się testom genetycznym. Przeprowadzenie takich testów należy też zaproponować kobietom, których ryzyko zachorowania wynosi 5-10%.2 Kobietom z mutacjami genu BRCA powinno się zaproponować postępowanie zapobiegające rozwojowi raka jajnika.
Poza testami genetycznymi żadne inne metody oceny przesiewowej nie przyczyniają się do zmniejszenia umieralności z powodu raka jajnika. Programem przesiewowym z największą liczbą zgromadzonych danych jest seryjne oznaczanie stężenia CA-125 w regularnych odstępach, pozwalające na obliczenie punktacji w skali Risk of Ovarian Cancer Algorithm (ROCA) i ustalenie ryzyka zachorowania na raka jajnika.3 Zwiększona liczba punktów w skali ROCA jest wskazaniem do wykonania przezpochwowego badania ultrasonograficznego (transvaginal ultrasonography, TVS) w celu ustalenia, czy konieczne jest podejmowanie dalszych działań. W przeprowadzonym niedawno badaniu u ponad 4000 kobiet obciążonych przeciętnym ryzykiem zachorowania na raka jajnika oznaczono wyjściowe stężenie CA-125 i obliczono punktację w skali ROCA.4 Jeśli punktacja ta wskazywała na niewielkie ryzyko, zalecano powtórzenie oznaczenia stężenia CA-125 za rok. U pacjentek obciążonych umiarkowanym ryzykiem powtarzano oznaczenie stężenia CA-125 po 3 miesiącach, a u chorych z grupy dużego ryzyka wykonywano TVS, po czym kierowano je do ginekologa onkologa. Wyniki tego badania wykazały 40% czułość i 99,9% swoistość algorytmu ROCA w rozpoznawaniu inwazyjnego raka jajnika.4
Podczas badania Prostate, Lung, Colorectal, and Ovarian Trial w przewidywaniu ryzyka wystąpienia raka jajnika wykorzystano oznaczanie stężenia CA-125 oraz wykonywanie TVS. Wśród 22 955 kobiet z grupy interwencyjnej u 1771 (7,7%) usunięto jajniki z...