Szanowni Państwo, drodzy Czytelnicy!

W kolejnym odcinku „opowieści o EKG” pozwoliłem sobie na ponowne sięgnięcie do mojego archiwum przypadków holterowskich. Jednak tym razem to nie zaburzenia rytmu będą w centrum zainteresowania. Badanie holterowskie ma swoje dość precyzyjnie określone miejsce w rozpoznawaniu choroby wieńcowej, ale, co należy podkreślić, nie jest badaniem podstawowym. Jest przydatne w diagnostyce chorych z podejrzeniem dławicy spontanicznej (klasa IIa zaleceń), może być również przydatne u chorych z dolegliwościami bólowymi w klatce piersiowej, którzy nie mogą wykonać wysiłku fizycznego (klasa IIb zaleceń) [1]. Zmiany odcinka ST, rejestrowane w czasie badania holterowskiego, mają pewne charakterystyczne cechy, o których warto pamiętać: większość epizodów jest bezobjawowa lub skąpo objawowa, czas ich trwania może być dość długi (kilkadziesiąt minut), pojawiają się przy stosunkowo niskich częstościach rytmu wiodącego. Uważa się również, że uniesienia odcinka ST obserwowane w nocy są charakterystyczne dla chorych z dławicą spontaniczną [2,3].

Niestety, musimy pamiętać o wielu sytuacjach, które mogą sprzyjać pojawianiu się zarówno obniżeń, jak i uniesień odcinka ST niezwiązanych z niedokrwieniem mięśnia sercowego. Do najczęstszych innych niż niedokrwienne przyczyn uniesień należą: wczes...